20170208 — woensdag

Puin­zooi

De ste­nen die ik afge­lo­pen zater­dag opdiep­te van­uit een kuil naast het kip­pen­hok waren ach­ter­af gezien een voor­bo­de van wat nog komen ging. Over­al waar we de grond in gaan stui­ten we op gigan­ti­sche brok­ken steen of beton. Inmid­dels heb­ben we al twee extra con­tai­ners moe­ten bestel­len om het puin te laten afvoe­ren. En het ein­de is nog niet in zicht.

Er was zelfs een moment dat er over­wo­gen werd om een nog gro­te­re kraan te laten komen omdat dege­ne die tot dus­ver al het grond­werk geklaard had een plaat beton niet uit de grond wist te trek­ken of kapot te mep­pen in klei­ne­re stuk­ken. Het was nota bene de fun­de­ring voor een ielig klein muur­tje. Uit­ein­de­lijk is het met veel moei­te en vak­man­schap van de machi­nist toch gelukt.

Ook hele­maal ach­ter in de tuin waar de uit­bouw van de schuur is gepland is het raak. De vier gaten die nodig zijn voor de twee span­ten die het dak moe­ten dra­gen lever­den bij­na een vol­le con­tai­ner puin op. Onvoorstelbaar.

Ondanks deze klei­ne tegen­slag die voor wat ver­tra­ging in de plan­nig zorgt begint het geheel toch al wat over­zich­te­lij­ker te wor­den. De con­tou­ren van de tuin met vij­ver komen heel lang­zaam tevoor­schijn. Niet slecht na amper een week hard doorwerken.