Con­nect the fil­ter bubbles

Ik werk voor een Ame­ri­kaans beurs­ge­no­teerd bedrijf. Dage­lijks heb ik veel­vul­dig con­tact met mijn Ame­ri­kaan­se col­le­ga’s. Meest­al gaat dat via email of con­fe­ren­ce calls. Dan beperkt de con­ver­sa­tie zich gro­ten­deels tot werk­ge­re­la­teer­de zaken. Maar daar­naast maken we ook vol­op gebruik van de chat­func­ti­o­na­li­teit die bin­nen ons bedrijf door ieder­een gebruikt kan wor­den. Omdat dit in veel geval­len 1‑op‑1 gesprek­ken zijn ligt het voor de hand dat je dan veel meer bespreekt dan alleen werk.

Het is wel­haast onver­mij­de­lijk dat het onder­werp ‘Trump’ voor­bij komt. En het kan niet anders dat ook onder mijn collega’s zowel voor- als tegen­stan­ders van de nieu­we pre­si­dent te vin­den zijn. Zelf schaar ik me onder de tegen­stan­ders van deze in mijn ogen totaal onbe­kwa­me man voor deze posi­tie. Lie­ver stapt hij van­daag nog op dan morgen.

Tot nu toe heeft dat (nog) niet tot ver­stoor­de rela­ties geleidt. Spreek ik iemand waar­van ik het ver­moe­den krijg dat hij of zij op Trump heeft gestemd of in ieder geval geen moei­te heeft met deze man als pre­si­dent, dan laat ik wel dege­lijk mer­ken dat ik er heel anders over denk. Meest­al blijft het dan daar­bij. We halen hoog­uit ieder voor zich wat voor­beel­den aan waar­bij we wil­len laten zien hoe de ander zich ver­gist, maar ver­der dan dat gaat het niet.

Omdat we com­pleet ande­re nieuws­bron­nen vol­gen¹ die de gebeur­te­nis­sen van de dag (en dat zijn er nog­al wat) geheel anders inter­pre­te­ren (of in veel geval­len nege­ren) pra­ten we langs elkaar heen. Het blijkt heel moei­lijk om toe­na­de­ring tot elkaar te vin­den. In het begin dacht ik nog (van­uit mijn eigen gelijk (of beter: infor­ma­tie­bub­bel) gere­de­neerd) dat een Trump-aan­han­ger de ogen sluit voor zaken die wat mij betreft haar­fijn aan­to­nen dat deze man com­pleet ver­keerd bezig is. Zo werkt het helaas niet. Het omge­keer­de geldt name­lijk ook.

There’s so many dif­fe­rent worlds
So many dif­fe­rent suns
And we have just one world
But we live in dif­fe­rent ones.
[Bro­thers in Arms — Dire Straits]

We zit­ten bei­den opge­slo­ten in onze eigen waar­heid waar­door we onbe­reik­baar voor elkaar zijn gewor­den. Het gaat niet om wie er gelijk heeft. Het gaat erom dat we over bepaal­de zaken niet meer diep­gaand met elkaar kun­nen pra­ten wan­neer we niet bereid zijn uit de eigen com­fort zone te treden.

Maar hoe doe je dat?

Van­daag las ik op nos.nl over de Poli­tie­ke ‘anti-Tin­der’ die men­sen uit hun fil­ter­bub­bel moet halen. Op de site wordt je op basis van je par­tij­voor­keur in con­tact gebracht met iemand aan de ande­re kant van het poli­tie­ke spectrum.

Het gesprek wordt inge­leid met een stel­ling, om het ijs te bre­ken. “Daar­na kun je uit­leg­gen waar­om je er zo over denkt”, aldus Hou­ben. Bevalt de dis­cus­sie niet, dan kun­nen ze met een druk op de knop een ande­re gespreks­part­ner kie­zen, ver­ge­lijk­baar met sites als Chatroulette.

Gezien de erva­rin­gen met mijn Ame­ri­kaan­se (maar ook met ande­re collega’s of wie dan ook) ben ik voor­lo­pig nog wat scep­tisch. Ik denk dat ofwel de dis­cus­sie aan de opper­vlak­te blijft, ofwel men ver­zandt in wel­les-nie­tes uit­wis­se­lin­gen die hope­lijk niet lei­den tot al te grof taal­ge­bruik wan­neer men elkaars stand­pun­ten niet kan waar­de­ren. In het laat­ste geval kun je met een swi­pe de dis­cus­sie beëin­di­gen en in het eer­ste heeft het waar­schijn­lijk niet tot meer begrip voor elkaar gezorgt.

Maar ik kan het mis heb­ben. Er is natuur­lijk een manier om erach­ter te komen.

[Klik op de afbeel­ding om naar de site van Waaromkiesjij.nl te gaan.]

1. In mijn geval is dat bij­voor­beeld de 100 dagen upda­te die The Guar­di­an ver­zorgt en de web­si­te What The Fuck Just Hap­pe­ned Today door Matt Kiser ↩