Het waren twee fantastische dagen. Maar zwaar. Ontzettend zwaar.
Na de eerste dag vanaf half acht bezig te zijn geweest met het overhevelen van oude dakpannen van de ene kant van het dak naar de andere kant dacht ik ’s avonds nog best wel fit te zijn. Totdat ik thuis op de bank viel en niet veel later ontzettend kramp kreeg in mijn linkerbeen. Alle magnesiumtabletten ten spijt die ik de afgelopen weken heb geslikt.
Ze hadden me er wel al voor gewaarschuwd. Het onhandig scheef lopen over de panlatten op het dak met per keer vier dakpannen in de handen zou zijn tol gaan eisen was de inschatting van de ervaren bouwvakkers. Alleen had ik niet verwacht dat het meteen de eerste avond raak zou zijn.
Wonderlijk genoeg bleef de spierpijn de volgende dag achterwege. Dus stond ik om half acht weer paraat om deze keer mijn bijdrage te leveren aan het klaarleggen van de nieuwe dakpannen die op de voorzijde van het dak kwamen te liggen. Het was een verrassing voor de bouwploeg die er vanuit was gegaan dat ik het na een dag wel voor gezien zou houden. Niets dan respect dat ik alsnog kwam opdagen.
Om drie ’s middags zaten we moe maar voldaan aan het pannenbier op de nok van het nieuwe dak. Weer een klus geklaard.
~ ~ ~