Via de berich­ten­ser­vi­ce van Net­flix kreeg ik te lezen dat sei­zoen twee van de serie Hin­ter­land beschik­baar was. Het eer­ste sei­zoen was me uit­ste­kend beval­len en daar­om ging ik er van­avond laat eens goed voor zitten.

Afle­ve­ring 1 duur­de ander­half uur. Opnieuw was het erg mooi.

Zo mooi dat ik een paar keer het beeld heb stil­ge­zet of een stuk­je terug­ge­spoeld om nog eens op mijn gemak te bewon­de­ren wat er aan ruig land­schap en fraaie clo­se-ups voor­bij kwam. De tra­ge muziek­lijn die er heel sub­tiel over­heen was gezet zorg­de voor een wel­haast hyp­no­ti­se­ren­de sfeer. Voor ik het wist zat het er ech­ter alweer op ter­wijl het tege­lij­ker­tijd leek als­of ik uren onder­ge­dom­peld was geweest in een wereld die mij ver­trouwd aan deed voelen.

Het effect was wel dat ik niet heb mee­ge­kre­gen hoe het ver­haal nu pre­cies in elkaar zat. Op ’t eind was er een dra­ma­ti­sche ont­kno­ping die ik niet kon plaatsen.

Later deze week nog eens opnieuw kij­ken en dan beter opletten.

~ ~ ~