Op mijn vrije woens­dag kreeg ik een tele­foon­tje. Op het dis­play ver­scheen een mij onbe­kend 06 num­mer. Aan de lijn iemand die vroeg of hij con­tact had met opkoop­ser­vi­ce boerderij.nl in Bem­mel. Het bleek een col­le­ga van mijn werk te zijn die wat mate­ri­aal in de aan­bie­ding had. Ze weten me inmid­dels goed te vinden.

Natuur­lijk had ik op voor­hand al inte­res­se. Voor de zeker­heid ging ik don­der­dag even kij­ken en waar ik al bang voor was klop­te. Het zou niet alle­maal in mijn Ford Ka passen.

Van­och­tend pak­te ik daar­om Inge’s auto (eigen­lijk ook mijn auto, net als de Ka, maar ik rijd er eigen­lijk nooit in). Die heeft meer laadvermogen.

Ook een gro­te­re draaicirkel.

Om drie uur ’s mid­dags schoot me te bin­nen dat ik de spul­len nog van de werk­vloer moest oppik­ken voor­dat het maga­zijn geslo­ten zou wor­den. Ik reed Inge’s auto uit de par­keer­ga­ra­ge en par­keer­de bij de laad- en losruimte.

Daar­na keer­de ik weer terug naar het gebouw.

Even over­woog ik om de auto bui­ten te laten staan. Er waren al wat collega’s ver­trok­ken om voor de files uit aan het week­end te begin­nen en er was vol­doen­de plaats om te parkeren.

Rou­ti­ne­ma­tig stuur­de ik ech­ter de par­keer­ga­ra­ge in.

Even over­woog ik om de auto op een plek te par­ke­ren waar wat meer ruim­te was omdat ook hier al wat collega’s ver­trok­ken waren.

Rou­ti­ne­ma­tig draai­de ik ech­ter met een kort bocht­je naar mijn vas­te plek.

De blau­we Audi die naast mijn vas­te plek gepar­keerd stond merk­te als eer­ste dat ik de gro­te­re draai­cir­kel niet goed had inge­schat. Zijn vas­te chauf­feur die toe­val­li­ger­wijs net een siga­ret stond te roken bij de ingang naar het trap­pen­huis had het als goe­de twee­de door. Ikzelf was afge­leid door het pie­pen­de geluid in Inge’s auto die aan­gaf dat ik bezig was iets te raken.

Niet veel later was ik bezig om het scha­de­for­mu­lier in te vul­len zodat de lich­te lak­scha­de aan het rech­ter­por­tier van de Audi via mijn ver­ze­ke­ring kan wor­den gerepareerd.

~ ~ ~