De helft van de helft

Ik schreef dan wel ‘Mis­schien blijft er zelfs wat tijd vrij om te lezen. Komt er ook nog te wei­nig van.’, toch valt dat alles­zins mee. Ja, het bij­blij­ven met De Groe­ne Amster­dam­mer gaat me nog niet hele­maal goed af, maar stie­kem heb ik al meer dan 200 blad­zij­des gele­zen in Ima­ji­ca van Cli­ve Bar­ker. Inmid­dels ben ik erach­ter geko­men dat het geen eer­ste deel van een ande­re tri­lo­gie is zoals ik onlangs abu­sie­ve­lijk ver­meld­de (en ik heb dat net­jes aan­ge­past). Wel is het een rede­lijk dik boek dat daar­om ook vaak uit­ge­ge­ven wordt in twee los­se delen: Book 1 — The Fifth Domi­ni­on en Book 2 — The Recon­ci­li­a­ti­on.

Omdat ik ein­de­lijk begon­nen ben met het uit­pak­ken van de eer­ste dozen met boe­ken die op mijn werk­ka­mer komen krijg ik van­zelf weer de krie­bels om vanal­les door elkaar te gaan lezen. Voor­lo­pig wil ik daar nog niet aan. Ten­slot­te heb ik met mezelf afge­spro­ken dat alle boe­ken in mijn ver­za­me­ling zomaar een plaats­je in de boe­ken­kast krij­gen. Daar­voor is het hier (bin­nen) te klein. Als com­pro­mis heb ik beslo­ten om van Ima­ji­ca eerst Book 1 te lezen en daar­na iets anders voor­dat ik ver­der ga met Book 2.

Natuur­lijk kan het ook zo gaan dat Book 1 ein­digt met een cliff­han­ger van jewel­ste en ik het niet kan laten om met­een Book 2 open te slaan. Ten­slot­te zit­ten die bij mij samen in één kaft opgesloten.

~ ~ ~