20171022

4 Par­ken, 8 kilo­me­ter, 177 hoogtemeters

Per toe­val hoor­de ik een aan­tal dagen gele­den tij­dens de trai­ning sur­vi­val­run over een trail­run die in Arn­hem geor­ga­ni­seerd werd. Mid­den in het cen­trum en toch 80% over onver­har­de paden. En ook nog eens met veel hoog­te­me­ters in het parcours.

Zou het iets voor mij zijn? In decem­ber heb ik een her­nieuw­de ken­nis­ma­king met de Mont­fer­land­run op het pro­gram­ma staan. Wel­is­waar gaat die 100% over ver­har­de wegen, maar toch. Er moe­ten daar ook heel wat hoog­te­me­ters over­won­nen wor­den voor­dat de finish bereikt wordt.

Ik besloot een kijk­je op de site van de 4Parken City Trail te nemen. Wat ik zag sprak me met­een aan. Hele­maal toen ik las dat er dit jaar geko­zen kon wor­den tus­sen 5 en 10 Engel­se mijl. Omdat ik nog niet zeker weet of dit trail­run­nen iets voor mij is schreef ik me in voor de kor­te afstand. Met ook iets min­der hoog­te­ver­schil­len tus­sen­door. Zoveel heb ik er nog niet op kun­nen trainen.

Van­och­tend was het zover. De weers­voor­spel­ling was per­fect. Eerst nog wat regen maar dan opkla­rin­gen. Dus lek­ker veel zuur­stof in de lucht. En als­of het zo moest zijn trok inder­daad bij aan­vang van 5EM de regen zich terug om ruim­te te geven voor een wate­rig zonnetje.

Voor­zich­tig ging ik van start. Het was een klei­ne groep. De mees­te deel­ne­mers waren naar mijn inschat­ting meer erva­ren en lie­pen de 10EM. Er was gewaar­schuwd voor een ‘gevaar­lij­ke’ want erg glib­be­ri­ge afda­ling van het talud bij het ver­la­ten van de RETO wie­ler­baan waar we ver­trok­ken. Maar met mijn erva­ring in sur­vi­val­run (en daar­door de juis­te schoe­nen) zag ik niet pre­cies wat nu het pro­bleem was en voor ik het wist liep ik in een groep­je van vijf aan kop.

Lang heb ik dat niet vol­ge­hou­den. Hal­ver­we­ge de run begon me het gebrek aan tech­niek voor het snel stij­gen en dalen op te bre­ken. Ik had wel wat film­pjes voor­af zit­ten kij­ken maar er op oefe­nen bij ons in de buurt was niet moge­lijk. Na de ver­ver­sings­post besloot ik (nood­ge­dwon­gen) het tem­po wat terug te schroe­ven om mezelf niet hele­maal op te bla­zen. Het moest wel leuk blijven.

En dat bleef het tot het ein­de. Ik vond het een fan­tas­ti­sche erva­ring die zeker naar meer smaakt. Nu al ben ik bezig te zoe­ken naar ande­re runs waar­aan ik kan deel­ne­men. Het lijkt me een pri­ma afwis­se­ling en aan­vul­ling met de sur­vi­val­run wed­strij­den. Wie weet kan ik iede­re maand een­tje van alle­bei in het sche­ma opnemen.

Zal ik er ook nog een nieu­we serie aan wijden?