20171024

The Handmaid’s Halloween

Ik lees nog steeds in The Handmaid’s Tale. Lang­zaam. Om niets te mis­sen, maar ook omdat ik af en toe even nodig heb ‘om op adem te komen’ van­we­ge de con­stan­te span­ning. Niet dat het bloed van de blad­zij­des af spat. Eer­der een alles­over­heer­send en onheil­spel­lend gevoel dat het elk moment mis kan gaan met Offred. Gru­we­lijk mis.

Dat is denk ik het knap­pe aan dit boek. Er zijn zoveel tekens aan de wand die er op wij­zen dat het zo goed als zeker slecht zal aflo­pen met Offred, dat je je onbe­wust aan het begin van weer een nieuw hoofd­stuk schrap zet voor de sce­ne waar­in dat daad­wer­ke­lijk zal gaan gebeuren.

Gebeurt dat ver­vol­gens niet dan voel je iets van opluch­ting maar tege­lij­ker­tijd wacht er een vol­gend hoofd­stuk waar het als­nog fout kan gaan.

Ver­schrik­ke­lijk span­nend, maar zoals gezegd, niet op een hor­ror-ach­ti­ge wijze.

Het ver­baas­de me dan ook toen ik boven­staan­de foto zag als illu­stra­tie van hoe men zich dit jaar onder ande­re kan uit­dos­sen voor Hal­lo­ween. Op het eer­ste gezicht niet meer dan een rij vrou­wen in saaie, een­vor­mi­ge kle­ding. Je moet ofwel het boek heb­ben gele­zen (hoe­wel je dan mis­schien niet met­een de link weet te leg­gen naar de type­ren­de kle­ding van ’the Hand­maid’), of de serie gezien heb­ben, om te kun­nen her­ken­nen waar­om dit kos­tuum zo beang­sti­gend is.

Waar­bij de kant­te­ke­ning geplaatst moet wor­den dat het afwij­kend is ten opzich­te van de door­snee Hal­lo­ween-ver­mom­min­gen die bedoeld zijn om voor­al de ’toe­schou­wer’ schrik aan te jagen. De vrou­wen die zich hul­len in deze bloed­ro­de out­fit zul­len eer­der zelf een knoop in de maag krij­gen moch­ten ze te horen krij­gen wat de rol van een Hand­maid is in de staat Gilead.

Nieuws­gie­rig gewor­den? Dan raad ik je van har­te aan om ook eens in het boek van Mar­ga­ret Atwood te beginnen.