20171104

Kaartenhuis

De zon schijnt en ik zit in de tuin met een kop kof­fie. Bij de vij­ver rent de haan ach­ter een van de kip­pen aan.

Maan­dag komen ze een gedeel­te ‘op ons erf’ bestra­ten maar voor het zover is moest ik aan de slag om ruim­te te maken. Vorig week­end was ik voor­al bezig om de vele kubie­ke meter hout­snip­pers die we er tij­de­lijk had­den opge­sla­gen weg te krui­en naar een ande­re nog steeds niet defi­ni­tie­ve plek. Van­daag kon ik begin­nen met het ver­wij­de­ren van de grind­laag die we voor aan de zij­kant van onze tuin heb­ben. Met het zand dat ze maan­dag uit­gra­ven gaan ze het vrij­ge­ko­men gedeel­te voor in de tuin een stuk opho­gen. Daar­na kun­nen we er wat boom­pjes plan­ten zodat de wind wat min­der vrij spel heeft en ook de inkijk iets­jes beperkt wordt. Er lag ech­ter meer grind dan ik inge­schat had. Na een uur of twee afzien vond ik het wel tijd voor een kor­te pauze.

Het is de haan gelukt om de kip in een hoek te drij­ven. Plat gaat ze op de grond lig­gen. De haan loopt par­man­tig op hoge poten voor haar op en neer.

Ter­wijl ik van mijn kof­fie geniet bla­der ik door de zater­dag­krant. Een tijd­je blijf ik han­gen bij de foto van Kevin Spa­cey. In het bij­be­ho­ren­de ver­slag staat dat Net­flix de samen­wer­king met hem heeft ver­bro­ken. De opna­mes voor sei­zoen zes van Hou­se of Cards zijn tij­de­lijk stil­ge­legd. Er was al eer­der bepaald dat dit het laat­ste sei­zoen zou zijn. Nu bekijkt men de opties of en hoe men de serie kan afron­den. Wie weet laten ze Frank Under­wood al met­een aan het begin over­lij­den om zo zon­der hem ver­der te kun­nen. Wat mij betreft laten ze het bij sei­zoen vijf. Het is een van de wei­ni­ge tv-series die we samen kij­ken thuis, maar het afge­lo­pen sei­zoen viel mij zwaar tegen. Als Inge niet geke­ken had was ik al ruim voor de helft afge­haakt. Ik vond het te lang­zaam, te don­ker, te wei­nig ‘over de top’ wat ik in de eer­ste sei­zoe­nen juist de voor­naams­te aan­trek­kings­kracht had gevonden.

Net wan­neer het lijkt dat de kip stil­le­tjes op wil krab­be­len springt de haan met veel kabaal boven op haar. Ook de kip begint nu luid­keels te krij­sen. De ande­re kip­pen schar­re­len onver­stoor­baar verder.

Ik vraag mij af in hoe­ver­re het per­so­na­ge van Frank Under­woord samen­valt met Kevin Spa­cey. Of anders­om. Zal het hem luk­ken zijn repu­ta­tie­scha­de beperkt te hou­den? Van Frank Under­wood heb­ben we gezien dat hij de gave heeft om als een paling in een emmer snot uit zowat elke hope­loos lij­ken­de situ­a­tie uit­ein­de­lijk als over­win­naar tevoor­schijn te komen. Maar of Spa­cey deze kunst ook beheerst? Het zal mij benieu­wen. Mocht hij daad­wer­ke­lijk schul­dig zijn dan hoop ik het niet. De ver­dacht­ma­kin­gen sta­pe­len zich onder­tus­sen almaar ver­der op en de acteur is hei­me­lijk ver­dwe­nen uit het open­ba­re leven nadat hij zich eerst nog bij de eer­ste aan­tij­ging meng­de in het debat door via soci­al media zijn excu­ses uit te spre­ken en tevens ter­loops uit de kast te komen. Niet echt een han­di­ge zet. Het lijkt als­of hij al met­een zijn hand over­speeld heeft.

De kof­fie is op. Met tegen­zin sta ik op om ver­der te gaan met mijn klus van de dag. Bij de vij­ver is de rust weer­ge­keerd. De haan schudt zijn vleu­gels uit en de kip voegt zich al kake­lend weer bij de de rest van de groep.