Dag bril

Ik heb dag­len­zen. Van­och­tend geleerd hoe ik ze in moest doen. Ging mak­ke­lij­ker dan gedacht. Maar ik mocht niet naar huis van de opti­cien. Eerst moest ik een kwar­tier­tje door de stad slen­te­ren waar­na ik opnieuw langs kon bij de bril­len­zaak om te chec­ken hoe mijn ogen rea­geer­den. Die ble­ken er totaal geen moei­te mee te hebben.
Toch mocht ik nog steeds niet naar huis. De vol­gen­de test was of ik een lens uit kon krij­gen. Dat ging iets min­der mak­ke­lij­ker. Vond ikzelf, hoe­wel de opti­cien aan­gaf dat ik het uiter­ma­te snel onder de knie had. Dat gaf ver­trou­wen. En ook het sein dat ik naar huis kon.
De bedoe­ling was dat ik ’s avonds weer terug zou komen om mijn bril op te halen. Ik heb deze keer niet geko­zen voor een nieu­we bril, maar nieu­we gla­zen in mijn hui­di­ge bril. Daar gaan alleen enke­le uren over­heen. Eerst moe­ten de gla­zen die er nu in zit­ten ‘ont­lijmd’ wor­den waar­na de nieu­we gla­zen er voor in de plaats geli­ijmd kun­nen wor­den. Tot die tijd loop ik rond met daglenzen.
Ze zit­ten lek­ker. Ik zie er goed door. Alleen kan ik er bij­na niet mee lezen of aan de com­pu­ter wer­ken. Want ze zijn bedoeld voor ver­af. Ik heb gepro­beerd op wel­ke afstand ik tekst op mijn lap­top fat­soen­lijk kon lezen. Dat was zo’n twee meter ver­wij­derd van het bureau waar­op de lap­top stond. De tekst was dan wel lees­baar met wat moei­te, maar typen luk­te me natuur­lijk niet. Dus wat dich­ter bij de lap­top gaan zit­ten en de rest van de dag gepro­beerd mijn emails te lezen en zon­der al te veel type­fou­ten (hoop ik) een ant­woord terug te sturen.
Ik was daar­om blij toen het ein­de­lijk vijf uur was geweest en ik mijn bril kon opha­len. Onder­weg kreeg ik een tele­foon­tje. Omdat ik weet wat er alle­maal mis kan gaan met bel­len of appen tij­dens het rij­den nam ik van­zelf­spre­kend niet op. Pas op de par­keer­plaats tegen­over de bril­len­zaak zag ik op het dis­play dat de opti­cien gebeld. Hij bel­de zelfs nog­maals. Hoe­wel ik op enke­le meter afstand stond nam ik deze keer wel op. Het was een slecht nieuws gesprek. Mijn bril was nog niet klaar. Pas mor­gen na de lunch is de verwachting.
Wat nu?
De dag­len­zen zit­ten wel­is­waar als gego­ten, maar nog een dag ermee zit­ten turen naar mijn mails, daar zag ik toch wel tegen­op. Niet getreurd. De opti­cien had een (klein gif­groen) lees­bril­le­tje lig­gen dat qua sterk­te in de buurt kwam van wat ik nodig zou heb­ben. Even gepro­beerd en de deal was rond. De bril blijft nog een nacht­je loge­ren ter­wijl ik met dag­len­zen en lees­bril ver­der kan. Moet ik alleen niet ver­ge­ten om ze voor het sla­pen uit te doen. Want eer­lijk gezegd voel ik niet dat ik ze in heb.

~ ~ ~