Geef niet toe aan de verleiding

Van­daag zat de dvd-box van Game of Thro­nes bij de post. Ein­de­lijk is nu ook sei­zoen 7 voor ons beschik­baar. We had­den de serie als hard­co­re fans natuur­lijk al veel eer­der kun­nen down­lo­a­den of met een tij­de­lijk abon­ne­ment op HBO kun­nen kij­ken, maar omdat we ooit met dvd’s begon­nen zijn gaan we daar nu net­jes mee door. En als ik het goed begrijp dan volgt er hier­na nog een laat­ste sei­zoen en dan is het over voor wat betreft de tv-serie.

Ik ben op een gege­ven moment ook de boe­ken van Geor­ge R.R. Mar­tin gaan lezen, maar daar­mee lig ik hope­loos ach­ter. Door (de voor­be­rei­din­gen voor) de ver­hui­zing had ik er steeds min­der tijd voor en toen we een­maal een klein beet­je geset­teld waren zaten veel van mijn boe­ken nog steeds in dozen ver­pakt. Onlangs heb ik ze gevon­den en staan ze weer in de boe­ken­kast op mijn kamer. Mis­schien dat ik er bin­nen­kort weer in ver­der ga.

Toen Inge de dvd-box zag lig­gen was ik even bang dat ze al met­een deze avond de eer­ste afle­ve­ring wil­de afspe­len. Haar ken­nen­de zou het daar niet bij blij­ven. Toen ze het tus­sen neus en lip­pen opper­de hield ik ech­ter de boot af. Hoe­veel zin ik ook heb om nu zelf te erva­ren hoe het ver­der gaat, mijn hoofd staat er nog niet naar. Onlangs heb ik op het werk een ande­re func­tie gekre­gen en in die over­gang gaat veel tijd zit­ten. Dit gecom­bi­neerd met een direc­te col­le­ga die ons gaat ver­la­ten en een nieu­we mana­ger die inge­werkt moet wor­den maakt dat ik het momen­teel wat druk­ker heb dan normaal.

Wat mij betreft hou­den we dus de span­ning erin tot­dat de kerst­va­kan­tie is aan­ge­bro­ken. Dan vind ik het pri­ma om een aan­tal afle­ve­rin­gen ach­ter elkaar te kij­ken. Want dat is het gevaar dat ik nu zie wan­neer we niet aan de ver­lei­ding kun­nen weer­staan om met de eer­ste afle­ve­ring te begin­nen. Ieder­een weet hoe dat afloopt. Met een cliff­han­ger. Zodat je auto­ma­tisch door­gaat met de vol­gen­de afle­ve­ring. Enzo­voorts. Je bent gevan­gen in een bin­ge-wat­ching cirkel.

Toe­val­lig las ik er afge­lo­pen week­end over in Irres­ti­ble van Adam Atler:

Assu­ming you enjoy the show, if you obey the struc­tu­re of the epi­so­des laid out by the wri­ters, you’ll strug­gle to esca­pe the bin­ge-vie­wing pro­cess. What you can do instead, though, is to short-cir­cuit the cliff­han­gers either befo­re they’­re intro­du­ced or after they’­re resolved.

[p.288]

Met ande­re woor­den, stop met kij­ken op het moment dat de cliff­han­ger zich aan­dient (meest­al zie je die wel aan­ko­men), of ga door met de vol­gen­de afle­ve­ring om te zien hoe de cliff­han­ger in elkaar zit en stop dan. Zo is het iets­jes mak­ke­lij­ker om uit de bin­ge-wat­ching cir­kel te stappen.

Maar voor­als­nog wil ik de kat niet op het spek bin­den. Het lijkt me ver­stan­di­ger om voor­lo­pig hele­maal niet te begin­nen om te voor­ko­men dat ondanks alle goe­de bedoe­lin­gen en tips we ergens mid­den in de nacht gefrus­treerd als­nog moe­ten stop­pen met kij­ken omdat ’s och­tends vroeg de wek­ker onver­bid­de­lijk een nieu­we werk­dag aankondigt.