Voor­spoed

Het begon met mijn nieu­we bril­len­gla­zen. Pas toen ik ze besteld, ont­van­gen en betaald had kwam ik erach­ter dat mijn ver­ze­ke­ring alleen een ver­goe­ding uit­keert indien ik naar de bij hun aan­ge­slo­ten opti­cien was gegaan. Niet veel later reed Inge met haar auto tegen een ande­re auto aan waar­bij geluk­kig de scha­de alleen mate­ri­eel was. Wel spij­tig dat we net onze all-risk had­den opgezegd.

Een vol­gen­de teleur­stel­ling was de vocht­scha­de die we ont­dek­ten bij een hoop spul­len die we tij­de­lijk op de zol­der­schuur had­den opge­sla­gen. Ook som­mi­ge delen van de schuur zelf ver­toon­den teke­nen van lich­te lek­ka­ge. Dat bete­kent dat we eer­der dan gepland een begin moe­ten maken met het ver­der laten afbou­wen van de schuur. Iets wat we gezien de uit­ga­ven van dit jaar die we al gemaakt had­den lie­ver naar eind vol­gend jaar had­den uitgesteld.

Toen stond plots in het kast­je onder de was­bak in de keu­ken een laag­je water. Ook in het stop­con­tact zon­der dat dit voor kort­slui­ting had gezorgd. De stop was er tij­dig uit­ge­knald. De mon­teur van de kraan die kwam kij­ken gaf aan dat het niet aan de kraan zelf lag, maar aan hoe de lood­gie­ter alle ver­schil­len­de lei­din­gen op elkaar had aan­ge­slo­ten. Erg kun­dig, dat moest gezegd wor­den. Alleen had er wat hoog­te­ver­schil tus­sen twee aan­slui­tin­gen moe­ten zit­ten om over­loop te voor­ko­men. Dat kon hij niet ver­hel­pen, dus de voor­rijd­kos­ten waren we kwijt zon­der dat we iets opge­scho­ten waren.

Van­mid­dag leek het of ook de nieu­we was­ma­chi­ne het ging bege­ven. Maar het bleef bij veel kabaal tij­dens het cen­tri­fu­ge­ren. Een twee­de keer ging alles weer op de ver­trouw­de manier. Mis­schien dat de spreuk in het geluks­koek­je dat ik met twee­de kerst­dag in mijn des­sert tegen­kwam ein­de­lijk begint te wer­ken. Jam­mer alleen dat het van kor­te duur zal zijn:

Dit jaar zal u veel voor­spoed brengen.