We hebben een koper!
De eerste bestelling is een feit. Vanmiddag kreeg ik een email van bol.com dat er een koper was voor een van mijn boeken die ik in de etalage heb gezet. Er was niemand in huis die zag dat ik een klein vreugdesprongetje maakte. Waarom? Geen idee, misschien omdat Inge de afgelopen dagen het ene na het andere product via marktplaats wist te verpatsen. Terwijl ikzelf geen enkel teken van leven zag in mijn bolmarktkraam hield zij me enthousiast om het uur op de hoogte over de vele ‘views’ die haar assortiment ten deel viel.
Nu was het dan eindelijk mijn beurt. Jammer dat ze niet thuis was om het heuglijke nieuws aan te horen. Dan maar begonnen met op te zoeken wat de vervolgstappen waren. Allereerst het bewuste boek terug zien te vinden in de onoverzichtelijke chaos die mijn studeerkamer momenteel is.
Gevonden! Dat viel nog niet mee. Meteen een aandachtspuntje om alle boeken die ik te koop heb gezet ergens apart op te slaan. Scheelt weer wat tijd bij het zoeken. Want ondertussen had ik in de email het volgende gelezen => De klant verwacht de bestelling uiterlijk 15 januari 2018.
Oeps, het is maar goed dat ik niet in het buitenland zit voor mijn werk1. Zul je net zien dat er dan een hoop bestellingen geplaatst worden. En dat Inge elke dag weg is om trainingen te verzorgen. Gelukkig is dat deze week niet het geval en zou ik zonder al te veel problemen in staat moeten zijn om het boek ruimschoots op tijd te laten bezorgen.
Een volgend probleem dient zich aan. Hoe verpak ik het boek? Na wat rondneuzen tussen de spullen van Inge vind ik stevig inpakpapier en plakband. Er komt stiekum toch nog heel wat bij kijken. Inmiddels ben ik al ruim een half uur bezig. Mijn inpakkunsten zijn niet meer wat ze geweest zijn. Ook hier valt een hoop te verbeteren.
Maar ik ben zo ver dat ik de bestelling kan gaan verwerken op de website.
Hmm, laat ik toch vergeten zijn de pakbon uit te printen om deze mee te verpakken. Kan ik weer opnieuw beginnen. Op deze manier wordt het alsnog krap aan om 15 januari te halen.
De volgende stap is om het pakketje digitaal aan te bieden bij een verzender. Daarvoor geeft bol je de keus uit drie partijen waarmee ze zaken doen. Ik kies de goedkoopste want ik was vergeten dat de verzendkosten voor mijn rekening zijn. Geen wonder dat de koper bij mij is terecht gekomen. Met de gestegen posttarieven blijft er weinig marge over. Dat betekent dat ik later vandaag snel mijn boekenaanbod in prijs moet gaan verhogen wil ik er überhaupt nog wat geld aan overhouden. Zal ik in de tussentijd de boeken offline zetten?
Aan de andere kant is het misschien marketingtechnisch wel slim om even wat onder de marktprijs te gaan zitten. Wie weet krijg ik dan wel wat positieve recensies. En dan geleidelijk een prijsverhoging doorvoeren. Maar is dat ethisch verantwoord? Het is wel duidelijk dat ik er de boll.. euh, de ballen verstand van heb. Laat ik eerst maar eens zien om deze bestelling de deur uit te krijgen.
Jammer genoeg is het meest nabij gelegen afleverpunt van de verzender die ik uitgekozen heb al gesloten. Verder gaan rijden om het pakketje vandaag te versturen is gezien de toch al krappe marge geen optie meer. Het lijkt me dat ik de benzinekosten niet kan verhalen op de koper. Met een dubbel gevoel leg ik het pakketje op mijn bureau net op het moment dat Inge binnen komt.
“Ongelooflijk!”, roept ze uit. “Ik ben nog geen twee uurtjes weggeweest en ik heb alweer wat verkocht. De koper wil het zodadelijk komen ophalen. Help jij even met inpakken! Hé, wat ligt daar op je bureau? Heb je een boek verkocht? En? Beetje voor een goede prijs weten te verkopen?”
“Nee, nee, euh, het is een cadeautje voor een collega.”
Inmiddels heb ik op de website van bol gezien dat je de mogelijkheid hebt om je winkel tijdelijk te sluiten. ↩