Zoektocht
De taxi stopte voor hotel Capitolina. Er stond een kleine cementmolen bij de ingang en een container vol puin. In de receptie waren alle lichten uit. Het was bijna twaalf uur. Middernacht.
Ik pakte mijn rugzak van de achterbank en maakte aanstalten om uit te stappen. De chauffeur keek me aan. Hij sprak slechts enkele woorden Engels. Ik nog minder Roemeens. Met wat gebaren gaf ik aan dat het goed was. Lol et Lola, voegde ik eraan toe en wees naar een bord wat ietsjes verderop aan een gevel hing.
Wat de chauffeur niet wist was dat ik een dag voor vertrek een mail had gekregen van het reisbureau. De verbouwing van hotel Capitolina liep uit. Maar de eigenaar had nog een hotel. Lol et Lola. Daar kon ik tijdelijk terecht. Het stond ook op de lijst van hotels waar ons kantoor zaken mee doet. Maar blijkbaar had men dit niet doorgegeven aan het taxibedrijf.
Niet veel later stond ik met mijn reiskoffer aan de hand op de stoep en was de taxi vertrokken. Op het bord van Lol et Lola stond met een pijl aangegeven dat ik om de hoek moest zijn. In een nauw donker steegje. Of was de pijl onderdeel van het logo? En verschool er zich in de gevel ergens een deur waardoor ik naar binnen kon? Daar leek het niet op. Dus liep ik op goed geluk het steegje in.
Na een tiental meters kon ik niet meer verder. Een hek gaf aan dat ik de achterkant had bereikt van een blok huizen dat achter het blok was gelegen waar hotel Capitolina onderdeel van uitmaakte. Ik kon wel naar links, maar dat leek me een doodlopend pad zoals ik het bij het spaarzame licht kon zien. Dan maar naar links.
Van een eerder verblijf in hotel Capitolina wist ik dat het blok huizen niet uit een vierkant bestond, maar een driehoek. Het was dus niet echt verrassend toen ik al snel weer op de hoofdweg uitkwam waaraan het hotel gelegen was. Door nu weer naar rechts te gaan kwam ik weer bij het begin van het hotel in verbouwing terecht. Er waren vijf minuten verstreken. Het was nu officieel nacht.
Wat kon ik doen? Ik wist dat op een kwartier lopen een ander hotel was waar ik zeker terecht kon. Of dat me misschien verder kon helpen. Maar om nu al meteen op te geven. Dat hotelbord aan de gevel hing er niet voor niets. Ook het adres klopte. Opnieuw liep ik naar het steegje. Wat had ik over het hoofd gezien?
Plots ging er deur open een stukje terug. Er kwamen wat jongeren naar buiten. Studenten waarschijnlijk, gezien de buurt waar ik me bevond. En ik had gezien dat het gebouw een avondschool huisvestte. Alleen had ik niet verwacht dat ze zo laat nog open waren. In ieder geval gaf het mij de kans aan hen te vragen of ze bekend waren met hotel Lol et Lola. Want Engels zouden de meesten wel spreken.
Wel, Engels spraken ze allemaal. Maar van Lol et Lola hadden ze nog nooit gehoord. Het leek of ze het bord waar ik hen op wees voor de eerste keer zagen. Ze schakelden over op Roemeens om met elkaar te overleggen zonder het gewenste resultaat. Ik gaf aan dat het geen probleem was.
De ingang moest zich hier ergens onder onze neus bevinden. Kwestie van goed kijken.
Voor een tweede keer liep ik het steegje in. Bij het hek aangekomen keerde ik ditmaal naar links. Ik had het goed gezien. Doodlopend in een klein parkeerplaatsje voor de bewoners. Ok, ik gaf het op. Terug bij het hek haalde ik de orderbevestiging uit mijn rugzak om het telefoonnummer op te zoeken. Net op dat moment kwam er een auto het steegje ingereden. Met een hoop gepiep en gekraag kwam het hek in beweging.
Ik rook mijn kans en klopte op het raampje van de auto die nu stilstond totdat het hek volledig open was. De bestuurder liet aarzelend het raampje zakken. ‘Do you know where I can find hotel Lol et Lola?’ Ik gokte erop dat hij Engels verstond. Dat deed hij. Vriendelijk lachend wees hij voor zich uit. In de verte, aan het eind van de oprit zag ik een gebouw met hetzelfde logo als aan de straat.
Nu viel me pas op dat er een miniscuul bordje aan het hek bevestigd was. Ook weer met hetzelfde logo van het hotel. Ernaast zat een deurbel. Ik bedankte de man en liep richting het hotel. Het was kwart over twaalf. Om half een sliep ik. Ik had er weer een mooi verhaal bij.