Zondag, 4 februari 2018

Guil­ty pleasure

De drie­mans­band begon aan een nieuw num­mer. De zan­ger knip­te in zijn vin­gers om het juis­te rit­me te vin­den en een gedeel­te van het publiek haak­te in. Het was voor de zan­ger aan­lei­ding om een waar­schu­wing uit te doen gaan. Mocht iemand het mis­schien niet weten, het num­mer duur­de ruim vier minu­ten en een­maal begon­nen met het vin­ger­knip­pen zag hij wel graag dat nie­mand voor­tij­dig afhaak­te. Zon­der op ant­woord te wach­ten zet­te hij het lied Ben­ny in.

Ik moest zacht­jes lachen. We waren in Ede, in schouw­burg Cul­tu­ra voor het optre­den van Gerard van Maas­ak­kers die veer­tig jaar in het lied­jes­vak zat. Bij toe­val had ik gezien dat hij hier een voor­stel­ling zou ver­zor­gen en met enig geluk had ik nog aan kaart­jes kun­nen komen. Voor ons twee­tjes want Inge is ook een groot fan van deze Bra­bant­se troubadour.

Toen ik een aan­tal jaar gele­den mijn baan bij Phi­lips inruil­de voor een werk­ge­ver dich­ter bij huis, kwam ik in Veen­en­daal terecht. Wat ik als eer­ste te horen kreeg was dat ik op moest pas­sen met grap­jes te maken over reli­gie. Mid­den in de ‘bible belt’ lag dat nog­al gevoe­lig. Een aan­tal jaar ver­huis­den we naar een ande­re loca­tie. In Ede. Alles was nieuw, behal­ve de waar­schu­win­gen met betrek­king tot het geloof. Ook in Ede lie­pen er nog vol­doen­de men­sen rond die recht in de leer waren.

Met deze ach­ter­grond bekeek ik de vele bezoe­kers in de foy­er voor­af­gaan­de aan het optre­den met meer dan gewo­ne belang­stel­ling. Voor mijn gevoel zag ik heel wat, voor­al oude­re stel­len die nog­al vor­me­lijk of stijf­jes gekleed waren voor een infor­meel uitje op de zater­dag­avond. Her en der zag ik zelfs een zwar­te kous voor­bij komen. Het zou alle­maal geen pro­bleem hoe­ven te zijn. Gerard van Maas­ak­kers mag dan begon­nen zijn als een ech­te hip­pie in de tijd van ‘flo­wer power’, zijn lied­tek­sten zijn zel­den of nooit con­tro­ver­si­eel. Veel­eer roman­tisch en sentimenteel.

Ben­ny is in die zin een klei­ne uit­zon­de­ring. En ik had het idee dat niet ieder­een hier­van op de hoog­te was. Voor­lo­pig knip­te het publiek nog vro­lijk mee op de muziek ter­wijl Van Maas­ak­kers zong over de jon­ge Ben­ny die in de vier­de klas Mavo zit en net zoals elke ande­re gezon­de boe­ren­jon­gen met z’n gevoe­lens voor meis­jes wor­stelt. Tot­dat hij een naak­t­je jon­gen onder de dou­che ziet. Dan ont­dekt hij zijn ware aard.

En in het publiek hapert op ver­schil­len­de plek­ken de vin­ger­knik. Bevro­ren in de lucht. Om aar­ze­lend weer in te haken bij de fra­se dat dat geluk­kig bij ons niet voor­komt. Een soort van esca­pe uit deze gênan­te situ­a­tie waar men zich­zelf had inge­ma­n­ou­vreerd. Snel klap­pen nu en hopen dat de artiest met­een ver­der gaat met een vol­gend lied. Ik bleef nog even grinniken.

~ ~ ~

Vol­le­di­ge tekst Ben­ny:

Ben­ny zit in 4‑mavo
Ben­ny wil wer­ken met z’n hand
Ben­ny haalt hen­dig de havo
Mer Ben­ny wil lie­ver gaon wer­ken op ’t land
Mee z’n hand als kolen­schup­pen
Speult ie sax in de her­me­nie
En hij stad in de goal
Van ’t elf­tal van de school
Nee aan Benny’s zie­de ’t nie
Mer Ben­ny die tobt, Ben­ny denkt,
Nie­mand zal me geleu­ven as ik ’t gao zeg­gen
Want Ben­ny da’s toch ne getap­te vent
Ben­ny hee geen meid­je
Hee wel ver­ke­ring gehad
Zoe­nen da ging nog
Mer as ze wa meer wou was Ben­ny ’t al hul gauw zat
Hij dacht, da zal nog wel kom­men
Hij wou da’t over zou gaon
En da’t ie net zo gewoon as z’n vrien­den van school was
D’r had ie ’t toch ook wel spel­le­kes mee gedo­an
Mer toen kwam di’n enen dag
Onder d’n dou­che mee die jon­gen
Hij wist nie wa-t-ie zag
Gods­al­le­mach­tig, goe­den­dag
Hier kan geen meid­je aan tip­pen
En nou zit Ben­ny vur de tele­vi­sie
Mee z’n ouwe­lui op de bank
Z’n hart bonkt hard,
Z’n hart hart bonkt hard
En Ben­ny denkt: dit is mijn kans
Want d’r is iets op de tele­vi­sie
Over men­sen als hij
Mer hoe zal-ie ’t zeg­gen
En wa zal­len ze zeg­gen as-ie zee
Dit gaot over mij
En as Ben­ny denkt:
Nou of nooit,
Zet zij­ne vader ‘nen ande­re zen­der op
Hij zee, geluk­kig kumt dit bij ons nie voor
Wa kan er eigen­lijk gebeu­ren, hee Ben­ny
En wa valt er te ver­lie­zen
As ge nooit meer schijn­hei­lig hoeft te zijn
En as ge altijd vort oew eigen kan zijn
Dan is’t nie moei­lijk um te kiezen