Ga voor kort
Ik kwakkel met mijn motivatie. Dit jaar ben ik nog maar een enkele keer gaan hardlopen. Survivalrun ligt ook stil. Een zeurende blessure aan mijn elleboog gebruik ik als excuus om dan maar helemaal niet te gaan sporten. Erg goed voor het herstel zal dat niet zijn. Laat staan dat mijn conditie op peil blijft. Voor je het weet zit je in een vicieuze cirkel. Die neerwaarts gaat.
Het lijkt op bloggen. Dat valt soms ook stil. Door allerlei oorzaken komt het er een tijdje niet van. Ineens heb je meer dan een week geen nieuwe update geschreven. Je kruipt schuldbewust achter het toetsenbord en merkt vervolgens dat het niet lukt. Geen inspiratie. Wezenloos staar je naar het lege scherm. Dan maar een andere browsertab geopend en voor je het weet ben je verloren geraakt in de verleidingen van het internet. Weer een dag niet geblogd. En de innerlijke drempel wordt hoger en hoger.
De oplossing voor beide kwaaltjes heb ik inmiddels gevonden. Een simpele truc om de impasse te doorbreken. Ga voor kort.
Een kort rondje rennen. Een kort stukje schrijven.
Het maakt niet uit of je het tempo niet haalt wat je gewend bent toen je nog lekker in je vel zat. Het maakt niet uit of het geschrevene je bevalt in vergelijking met eerdere blogpost. Ga er gewoon voor. Dan komt de rest vanzelf.
Ergens las ik:
You don’t have to be great to start, but you have to start to be great.
Dat vat het denk ik goed samen. Niet dat ik ‘great’ wil zijn. Wel dat ik in beweging wil blijven.
Daarom ging ik vandaag na het werk een kleine 4 kilometer hardlopen. En schreef er daarna deze korte blogpost over. Nu niet stilvallen.
Reacties
Ik vind het een supertip. Echt! Voor alles: zwemmen, hardlopen, bloggen … al die dingen.
Het is een poging om die interne criticus de mond te snoeren op het moment dat gewoon gaan rennen/zwemmen/bloggen belangrijker is dan goed rennen/zwemmen/bloggen. Want stilstand is achteruitgang zoals we allemaal weten.
Ik ben (ik vind mijzelf) slecht in het schrijven van reacties maar vandaag probeer ik het weer, want ik wil deze pagina niet wegdrukken zonder iets tegen je te zeggen. Je hebt dan misschien een korte blogpost geschreven maar het raakte mij wel en ik ging er over nadenken want ja het is waar, ‘you don’t have to be great to start, but you have to start to be great’ maar ik vergeet dat zelf wel eens, het starten alleen al is goed want als je nooit begint dan gebeurt er ook niks?!
Daarna klikte ik op de link naar deze dag in 2014 en knikte enthousiast ja precies dat hele binge reading is toch belachelijk net als dat binge watching en aangekomen bij de laatste zin ‑nadat ik stomverbaasd was dat iemand zoveel boeken in zo’n korte tijd kon lezen- dacht ik, sjips, niets is wat het lijkt, dit is dus wat binge reading is (vluchtig door een boek heen gaan om maar zo snel mogelijk naar het volgende boek door te gaan) en wat is hier nu in vredesnaam leuk aan? Ik betrap mijzelf er juist op dat ik regelmatig het tegenovergestelde doe, ik blijf hangen in een boek omdat ik de sfeer zo goed vind dat ik het niet uit wil lezen omdat de ‘magie’ dan weg is?
Slecht als in ‘weinig tot geen reactie achterlaten’, of ‘slechte reacties schrijven’?
Op het laatste staat volgens mij niet echt een keurmerk zolang de scheldpartijen, onheuse bejegeningen e.d. maar achterwege blijven. Eigenlijk net zoals in het dagelijkse omgangsverkeer.
Bij het eerste kan ik me iets voorstellen. Ikzelf bezondig me daar ook vaak aan. Terwijl dat jaren geleden geen probleem was. Toen liet ik bij alles wat ik las vaak een reactie achter. Voor een gedeelte laat ik het nu achterwege vanwege de drempels die er vaak zijn om een reactie te kunnen plaatsen (captcha’s vooral om te bewijzen dat je geen ‘robot’ bent). Daarnaast is het een mix van gemakzucht, haast en afweging tussen tijd voor reageren of weer iets anders lezen. Maar ik heb me voorgenomen toch wat vaker weer een reactie achter te laten. Vooral omdat ik het zelf zo op prijs stel wanneer het bij mijn blogposts gedaan wordt.
Dus daarom dank voor je reactie!
En ja, ook ik betrap mezelf erop dat ik vaker langzamer lees wanneer het boek me goed bevalt, dan sneller. Dat geeft me uiteindelijk toch meer bevrediging.
Het eerste inderdaad. Bij drempels haak ik ook af (‘klik op alle foto’s met een verkeersbord’, serieus?) maar ik vind reacties op mijn blog ook leuk, en iemand heeft tijd en moeite gestoken in hetgeen ik lees en om daar na het lezen weg te gaan zonder te groeten voelt niet altijd goed 🙂