20180225 — zondag

Rond­je met de wind mee

In het kader van Ga voor kort om niet stil te val­len, ver­trok ik van­mid­dag voor een rond­je hard­lo­pen van mini­maal vijf kilo­me­ter. Ik had er bewust voor geko­zen om wat later op de dag te gaan zodat de erg­ste kou gewe­ken zou zijn. Het was ijde­le hoop. Een snij­den­de wind benam me zowat de adem toen ik van­uit de betrek­ke­lij­ke luw­te ach­ter het huis naar de straat liep.

Als ik lek­ker in m’n vel zit kies ik altijd eerst wind tegen. Je kunt het maar gehad heb­ben. Tegen de tijd dat ik moe begin te wor­den draai ik om en laat me dan met wat steun in de rug lek­ker naar huis bla­zen. Maar ik zit niet lek­ker in m’n vel dus kiest de wind voor mij en voert me twee kilo­me­ter op haar vleu­gels mee voor­dat ik me rea­li­seer dat ik ook nog terug moet.

Bij de eer­ste de bes­te gele­gen­heid neem ik een afslag rich­ting de Lin­ge. Het is een fiets­pad dwars door het open land­schap zon­der eni­ge beschut­ting van bomen of hui­zen. De wind heeft vrij spel en pro­fi­teert daar uit­bun­dig van. Voor het gevoel lijk ik bij­na niet meer voor­uit te komen. Tevens voelt het ook nog eens of ik ter plek­ke vast­vries aan het gebar­sten asfalt dat wit is uitgeslagen.

Bij de Lin­ge aan­ge­ko­men blaast de wind me opnieuw de ver­keer­de rich­ting op. Ik heb niet de kracht om tegen de wind in de kors­te weg naar huis te kie­zen. Pas een stuk ver­der weet ik me tus­sen de kas­sen en uit de wind te manoeu­vre­ren. Hier lukt het me iet­wat op adem te komen en zon­der hele­maal stil te val­len de vijf kilo­me­ter uit te lopen. Het is m’n der­de kor­te run in één week.

Onder­weg naar huis, want ik ben wat afge­dwaald van mijn oor­spron­ke­lij­ke rou­te die ik in gedach­ten heb, loop ik langs de plas die ook van­uit ons aan de over­kant van de weg te zien is. Ondanks alle voor­spel­lin­gen van de Rus­si­sche beer die onder­weg is en de Elf­ste­den­koorts die alweer stie­kem de kop op steekt, is er geen laag­je ijs te beken­nen. Ten­min­ste aan deze zij­de waar de wind het water voort­du­rend in bewe­ging houdt.

Dich­ter bij huis is er wel ijs­groei zicht­baar. Nog niet echt dik maar met enke­le nacht­jes vorst kan ik me voor­stel­len dat er eind van de week geschaatst kan wor­den. Mis­schien dat ik dan een ande­re invul­ling kan geven aan Ga voor kort. Moet ik wel ergens een paar schaat­sen op de kop zien te tikken.