Vanochtend was het opnieuw gaan sneeuwen. Net zoals op de avond van onze aankomst in Cluj, eerder deze week. In de ontbijtruimte van het hotel stond de tv aan. De nieuwsberichten in het Roemeens konden we amper volgen maar de weersvoorspelling liet niets te raden over: de hele dag zou het blijven sneeuwen.
We vroegen ons af wat dit zou doen met de geplande vlucht terug naar Dortmund later die middag. Vooralsnog viel er niet veel sneeuw, maar wat niet is kan nog komen zo redeneerden wij als echte pessimisten. De taxirit naar kantoor zou een goede graadmeter kunnen zijn. Als we in een verkeersinfarct terecht zouden komen door de sneeuwval dan zou het op het vliegveld niet veel beter zijn. Dat viel uiteindelijk alleszins mee. De wegen waren keurig schoon en het verkeer reed naar omstandigheden redelijk door.
Gedurende de rest van de ochtend bleef ik regelmatig naar buiten kijken zonder dat er een noemenswaardige verandering te bespeuren viel. Het ging niet harder sneeuwen, maar ook niet zachter. Er vormde zich al een dikke laag op de auto’s die voor het gebouw geparkeerd stonden. Op de site van de vliegmaatschappij stond echter nog steeds te lezen dat er geen vertragingen waren. We hoopten er het beste van.
Om half twaalf arriveerden we op het vliegveld. Ook daar gaven alle informatieborden in de vertrekhal aan dat we ons geen zorgen hoefden te maken. Opgelucht sloten we achter aan in de rij voor het inchecken van onze koffers. Net toen ik aan de beurt was viel de transportband stil. Ik had het eerst niet in de gaten en zette mijn koffer op de band om ‘m te laten bewegen, maar de dame aan de balie gaf aan dat ik even geduld moest hebben. Ze pakte de telefoon en begon een gesprek. Een stukje verderop zag ik mijn collega die ook gevraagd was om te wachten. Achter ons werd de rij alsmaar langer.
Na veel overleg werd duidelijk dat er ergens een stuk baggage half van de transportband was gegleden en de boel tegenhield. Toen dat verwijderd was duurde het niet lang voordat er weer beweging in kwam. Heel veel tijd hadden we niet verloren. Bij de gate zagen we dat het vliegtuig al klaar stond. De sneeuw dwarrelde nog vrolijk naar beneden maar de baan leek vrij en we zagen andere vliegtuigen opstijgen of landen. Niets aan de hand. Keurig op tijd vertrokken we naar Dortmund waar we zelfs ietsjes te vroeg aankwamen door wind in de rug.
Om daarna vervolgens anderhalf uur vertraging op te lopen onderweg naar huis vanwege de avondspits die extra druk was omdat het niet regende of sneeuwde.
~ ~ ~