De man de vrouw: 

Er is ophef in boe­ken­land zo lees ik de NRC. Dit naar aan­lei­ding van het Boe­ken­weekt­he­ma 2019: ‘De moe­der de vrouw’. Een groep schrijf­ster vraagt zich in een open brief af waar­om er enkel man­nen zijn gese­lec­teerd om hier­over, maar ook:

Waar­om, zo vra­gen wij, koos de CPNB voor dit the­ma waar­in de vrouw wordt geï­den­ti­fi­ceerd met de moe­der (en niet met bij­voor­beeld de huis­arts of de postbode)?
[Mogen vrou­wen ook iets zeg­gen als het over vrou­wen gaat? NRC]

Dit laat­ste spreekt me meer aan. Van­uit lite­rair oog­punt valt nog te ver­de­di­gen dat het niet zou moe­ten uit­ma­ken wie er over een bepaald onder­werp zou moe­ten schrij­ven, hoe­wel ik het een gemis­te kans vind dat het juist in het hui­dig tijds­be­stek van #metoo en gen­der­on­ge­lijk­heid toch weer alleen man­nen zijn. Maar een the­ma als ‘De moe­der de vrouw’ lijkt me wat oubol­lig of in ieder geval een rede­lijk uit­ge­kauwd onderwerp.

Waar­om inder­daad niet geko­zen voor ‘De huis­arts de vrouw’ of ‘De post­bo­de de vrouw’?

Vrou­wen zijn zoveel meer dan moeders.

Van­och­tend werd ik wel mini­maal tien keer agres­sief naar de rech­ter­rij­baan gedwon­gen door snel­heids­over­tre­den­de vrou­wen. Ter­wijl ik zelf ook tegen de maxi­mum snel­heid van 130 km aan­zat die op dat tra­ject was toe­ge­staan. Een the­ma als ‘De weg­mis­bruik­ster de vrouw’ zou dus in mijn ogen ook hele­maal niet misstaan.

’s Avonds op het tv-jour­naal kwa­men de schrij­nen­de omstan­dig­he­den voor­bij aan de grens tus­sen Mexi­co en de VS waar jon­ge kin­de­ren geschei­den wor­den opge­slo­ten van hun moe­ders. Een aan­tal vrou­wen deed ver­vol­gens erg hun best om dit inhu­ma­ne beleid te ver­de­di­gen tegen­over de pers. Zij kwa­men niet echt over als moe­ders, eer­der als mee­do­gen­lo­ze amb­te­na­ren met een ‘Befehl ist Befehl’-mentaliteit.

Ik moet de laat­ste tijd gere­geld den­ken aan de opmer­kin­gen van een docent aan de mid­del­ba­re school die van mening was dat de mens­heid veel beter af zou zijn wan­neer vrou­wen op alle pos­ties in de maat­schap­pijn beter ver­te­gen­woor­digd waren. Of zelfs de over­hand zou­den hebben.

Maar ik waag dat te betwij­fe­len. Vol­gens mij is het met vrou­wen aan het roer gewoon meer van het­zelf­de. De mens­heid wordt er niet beter of slech­ter van.

---