Dat het gisteravond niet zo laat werd op kantoor kwam doordat de laatste test wonderbaarlijk voorspoedig verliep. Het aantal incidenten dat gemeld werd was laag en de meeste waren niet kritisch of konden nog gedurende de testperiode verholpen worden. Toch hadden we tegen de tijd dat we naar het hotel gingen niet de officiële bevestiging gekregen dat we bij aanvang van onze werkdag het systeem mochten vrijgeven aan onze gebruikers. Die bevestiging werd pas gegeven in een conference call waarvoor ik eenmaal weer op mijn hotelkamer voor moest inbellen. Om 1 uur ’s nachts was het dan eindelijk zover. De upgrade waar we meer dan een jaar wereldwijd aan hadden gewerkt was een feit. Tevreden logde ik uit en viel niet veel later als een blok in slaap.
Vandaag viel er dus iets te vieren. Natuurlijk is het project niet klaar nu de upgrade achter de rug is. Er kan nog een hoop misgaan en daarom is waakzaamheid geboden en zal veel van onze tijd gaan naar het oplossen van incidenten wanneer het systeem massaal gebruikt gaat worden. Maar toch. We hadden met z’n allen de afgelopen periode keihard gewerkt om de overgang zo probleemloos voor het bedrijf te laten verlopen en dat was tot nu toe gelukt.
En daarom tijd voor iets lekkers! Omdat ik mijn Roemeense pappenheimers inmiddels goed genoeg ken wist ik dat het makkelijk scoren is met het snoepgoed wat nu overal in onze supermarkten ligt.
~ ~ ~
Van een avondje uit eten met het gehele team om ’s avond ook nog eens de bloemetjes buiten te zetten kwam niets terecht. Iedereen had al andere afspraken of gewoon zin om lekker thuis op de bank te hangen. Waar ik alle begrip voor had. Uiteindelijk bleef er een teamlid over dat wel zin had om met mij en een Amerikaanse collega een restaurantje op te zoeken waar we alledrie nooit eerder gegeten hadden. Het werd 1568 Bistro. Op de weg heen en terug heb ik wat foto’s genomen omdat mijn blog toch ook gevuld moet worden.
De eerste foto is trouwens van eerder op de avond toen ik onderweg was naar het hotel. Op de meeste drukke doorgangsweg door het centrum was iemand zo brutaal om met zijn auto dwars door de file heen over te steken. Daardoor liep het verkeer nog vaster vast dan vast. Er was geen doorkomen aan. Wij stonden ruim een kwartier volledig stil voor het moderne gebouw waar onder andere Banca Transilvania is gehuisvest. Ik kon een mooi doorkijkje schieten.
Later op de avond liep ik naar het restaurant. Onderweg zag ik enkele mannen bij twee auto’s bezig zijn om een wiel te verwisselen. Een drietal agenten deed erg hun best om zich er niet mee te hoeven bemoeien of het verkeer in goede banen te leiden.
Een stukje verder was een soort van herdenking aan de gang. Slechts een enkeling hield stil om wat te lezen of een kruisje te slaan. Het werd mij niet duidelijk wat nu precies de aanleiding was.
Ook nu waren veel terrasjes tegen middernacht drukbezocht. Het zwoele oktoberweer brengt veel mensen op de been om ’s avonds nog een glaasje in de buitenlucht te drinken voordat het bed wordt opgezocht.
