20181103–2

Zaterdagmiddag

Na de late lunch reden we aldus een eind terug naar het dorp­je waar we eer­der deze och­tend gestopt waren om de weg naar het fort te vra­gen. Nu was het plan om eerst wat door het dorp te wan­de­len alvo­rens we een stuk van de berg zou­den gaan beklimmen.

Het moet een apart gevoel zijn om in een dal omringd te zijn door ber­gen en die altijd te zien. Als­of je con­ti­nue beke­ken wordt.

Het was een bon­te men­ge­ling van com­pleet ver­val­len huis­jes aan onver­har­de wegen en beter onder­hou­den gebou­wen met onver­wach­te details gele­gen aan stra­ten soms gepla­veid met kas­sei­en of klinkers.

Er waren ook kamers vrij.

Wat me voor­al opviel bij de hui­zen die in het cen­trum lagen, waren de mooie hou­ten deurn met kun­stig snij­werk in aller­lei stijlen.

Nadat we het gehe­le dorp beke­ken en gefo­to­gra­feerd had­den begon­nen we aan de klim. Al snel lag het dorp onder ons en had­den we een mooi overzicht.

Na een klein uur­tje lopen bleek dat we de top van­daag niet zou­den halen wil­den we ook weer op tijd terug zijn in Cluj. We zoch­ten daar­om een rus­tig plek­je uit en beslo­ten nog even van het uit­zicht te genie­ten voor­dat we teruggingen.

In de ver­te hoor­den we stem­men bij een van de stei­le­re stuk­ken van de berg­wand. Met de zoom­lens kon ik goed zien dat ze daar bezig waren met het bete­re klimwerk.

Aan de ande­re kant van het dal zagen we over het dorp heen dat een van de para­sails in een boom terecht was geko­men. De hele dag waren ze daar bezig geweest om op de ther­miek hun kun­sten te ver­to­nen maar dit­maal was de lan­ding niet hele­maal vol­gens het boek­je gegaan.

Als laat­ste wier­pen we nog een blik op het fort dat gehuld in de sche­me­ring bij­na aan ons oog ont­trok­ken was. Daar­na begon­nen we aan de wan­de­ling terug naar het dorp. Het was een mooie dag geweest.