20181104

Ochtendwandeling in Cluj

Na de lan­ge dag gis­ter waar we heel wat kilo­me­ters had­den afge­legd besloot ik deze zon­dag­och­tend na het ont­bijt een kor­te wan­de­ling door de bin­nen­stad van Cluj te maken. Het (Ik) liep anders.

Mijn idee was om het park bij de rivier te bezoe­ken en dan weer terug naar het hotel voor wat werk. Ik was er ten­slot­te voor de migra­tie van een sys­teem en hoe­wel er op dit moment niet echt acties voor ons team waren wil­de ik wel op de hoog­te blij­ven van de laat­ste ontwikkelingen. 

Bij het park aan­ge­ko­men besloot ik in een opwel­ling de rivier over te ste­ken en de heu­vel te beklim­men voor een uit­zicht over de stad. Het was schit­te­rend weer en ook nog eens heel erg rus­tig over­al. Ook mijn werk­te­le­foon liet geen nieu­we berich­ten zien. 

Een­maal boven aan­ge­ko­men had ik een prach­tig uit­zicht over de stad die van­uit deze posi­tie nog iets­jes in neve­len ging gehuld. Met alleen het geluid van een enke­le vogel was het genie­ten. Na een tijd­je keer­de ik weer terug naar de rivier en het park. 

Daar was het inmid­dels iets druk­ker gewor­den. Veel jon­ge ouders met hun kin­de­ren en de onver­mij­de­lij­ke jog­gers (had ik ook zelf kun­nen zijn zo bedacht ik me) en voor de juis­te sfeer een ouder stel op een bank­je die de dui­ven kwa­men voe­ren. En opnieuw week ik in een opwel­ling af van mijn oor­spron­ke­lijk plan om via het park weer terug te keren naar het hotel en volg­de de rivier nu eens de ande­re kant op en niet naar het cen­trum waar ik al zo vaak was geweest.

Nadat ik het voet­bal­sta­di­on ach­ter me gela­ten had werd het ook hier heel erg rus­tig net zoals eer­der bij het beklim­men van de heu­vel. Ik kwam hele­maal tot rust en zon­der ergens bewust in mijn hoofd bleef ik maar door­lo­pen tot­dat er plots een nieuw bericht bin­nen­kwam. Niets om me zor­gen over te maken. Slechts een kor­te sta­tu­sup­da­te, maar het was voor mij het sein om toch maar eens om te keren voor­dat ik de stad hele­maal ach­ter mij had gelaten. 

Vlak bij het voet­bal­sta­di­on dat ik deze keer aan de ande­re kant pas­seer­de kwam ik nog wat ver­ga­ne glo­rie tegen. Een totaal ver­la­ten zwem­bad mid­den in de stad dat ofwel op bete­re tij­den lag te wach­ten of bin­nen­kort vol­le­dig zal zijn ver­dwe­nen om plaats te maken voor woon­ruim­te want daar is in Cluj ern­stig tekort aan.