Ik mocht weer naar huis. Maar niet nadat iemand me had toevertrouwd er binnenkort niet meer te zijn. In ons team dus. Ze had een andere baan gevonden. Dat is in Roemenië nog dezelfde dag je ontslagbrief inleveren en dan aftellen van twintig tot nul voordat je kan gaan. Ik zei ‘Doei!’ en zat de hele vlucht terug plannen te smeden hoe we deze nieuwe situatie het beste naar onze hand konden zetten.
~ ~ ~
Op de weg naar huis vanuit Dortmund dacht ik plots de afslag naar Arnhem te hebben gemist. Dat bleek gelukkig niet zo te zijn. Hoewel. Op het moment dat ik in de verte de borden zag met Arnheim erop werd ik via een omleiding het binnenland van Duitsland ingestuurd. Al filerijdend door verschillende kleine dorpjes kwam ik een half uur later voor mijn gevoel net achter de borden weer op de snelweg terecht en mocht verder naar huis. Waarom me deze toeristische route gegund was bleef me een raadsel.