De tem­pe­ra­tuur over­dag gaat eind van de week weer stij­gen zo hoor­de ik op de radio onder­weg naar de gara­ge. En mijn laat­ste reis­je naar Cluj via Dort­mund gaat vol­gen­de week niet door. Ver­scho­ven naar mid­den janu­a­ri. Toch besloot ik mijn afspraak voor de ban­den­wis­sel niet te ver­zet­ten. Mis­schien heb ik ze niet met­een nodig, ze kun­nen er maar alvast onder zit­ten die win­ter­ban­den. Wat ik wel ter plek­ke besloot was om de rest van de dag thuis te gaan wer­ken. Ik had in mijn agen­da gezien dat de rest van de dag zo goed als leeg was. Een mooie gele­gen­heid om onge­stoord wat van mijn ach­ter­stand in mails en acties weg te wer­ken. Zo reed ik niet veel later weer langs de Lin­ge terug naar huis. Op mijn werk­ka­mer bleef ik nog even staan kij­ken naar de meeu­wen die onrus­tig boven het water ble­ven cir­ke­len. Wat er aan de hand was werd me niet duidelijk.

~ ~ ~

Sinds kort ver­to­nen de spot­jes op mijn werk­ka­mer kuren. Niet als ik ze aan doe. Dan gaan ze gewoon zoals het hoort alle vier branden.

Maar al heel snel gaat er een­tje uit. Wel­ke, dat ver­schilt nog­al zon­der dat er een logi­ca in valt te ont­dek­ken. Want als ik de lam­pen uit en weer aan doe, dan bran­den ze alle vier weer. Tot­dat er opnieuw een­tje uit gaat. En dan een twee­de. En een der­de. Kwes­tie van tijd. Ech­ter nooit alle vier. De link­se lamp gaat niet uit zich­zelf uit. Alleen als ik via de scha­ke­laar de stroom uit­scha­kel. Dan zijn ze dus alle vier uit. Scha­kel ik de stroom weer in, gaan ook alle vier de lam­pen weer aan. Voor een tijd­je althans. Net als ik denk dat het deze keer niet zo’n vaart loopt gaat er weer een­tje uit. Heel irritant.

~ ~ ~

Je ziet het mis­schien niet goed op de foto en zelf viel het me ook niet met­een op, maar mijn drank­je dat ik zon­der er veel bij na te den­ken in had geschon­ken is wel dege­lijk bloed­rood. Hele­maal in stijl met het boek dat ik (nog steeds) lees.

~ ~ ~