Zaterdag, 29 december 2018

Het is raar. Inmid­dels ben ik al ruim een week thuis. Kerst­va­kan­tie. Maar zo voelt het niet. Eer­der als een heel lang uit­ge­rekt week­end. De zater­da­gen met bood­schap­pen en klus­jes wis­se­len zich geruis­loos af voor zon­da­gen met relax momen­ten en (ande­re) klus­jes. Soms over­heerst het zater­dag­ge­voel, dan weer het zon­dags­ge­voel. Het blijft ech­ter week­end. Mis­schien komt het omdat de plan­ning niet voor­zag in een kerst­mis met fami­lie over de vloer of met ver­plicht fami­lie­be­zoek elders. Dat staat voor mor­gen gepland. Dus kon­den we doen en laten waar we zin in had­den, net zoals tij­dens de zomer­va­kan­tie. Alleen bleef het week­end en werd het als­maar geen kerstvakantie.

Niet dat het erg is. Vrij is vrij. En een (heel lang) week­end is ten­slot­te ook vakan­tie. Dus je hoort mij niet kla­gen. Hoog­uit vraag ik me af waar­om het deze keer zo anders dan anders voelt.