Maandag, 21 januari 2019

Gis­ter­avond moest ik opzoe­ken hoe laat ik ook alweer de taxi geboekt had om me op te pik­ken van het hotel. Was het acht uur of later? Half acht dus. Met een uur­tje tijd­ver­schil voelt het opstaan om half zeven dan wel met­een aan als half zes. Best vroeg. De afge­lo­pen ander­half jaar ben ik mini­maal tien keer naar Cluj gevlo­gen en heb dus zeker twin­tig keer de klok moe­ten ver­zet­ten. Tel daar­bij de diver­se trip­jes naar Lei­ces­ter (ook een uur tijd­ver­schil) en de ‘nor­ma­le’ zomer- en win­ter­tijd­over­gang bij op dan gaat het ruim over de twin­tig keer dat ik met dit feno­meen te maken heb gehad. Geluk­kig heb ik er geen last van.

Wat wel jam­mer is is dat het deze och­tend nog erg don­ker was. De tra­di­ti­o­ne­le foto met hashtag room­wit­ha­view die ik nor­maal altijd plaats op inst­agram liet ik daar­om nog even ach­ter­we­ge. Het plaat­je is wel gelukt maar mis­schien is leu­ker om er een­tje bij dag­licht te schie­ten. Want over het uit­zicht ben ik deze keer eens wat meer tevre­den. Geen blin­de muur, par­keer­plaats of ach­ter­af­steeg­je maar een uit­zicht van­uit de zes­de ver­die­ping rich­ting het cen­trum van de stad waar de torens van de diver­se reli­gi­eu­ze gebou­wen par­man­tig boven alles en ieder­een uit­ste­ken. Alleen zie je dat niet zo goed. Even wach­ten op een beter moment van de dag.