Leonardo en iemand van wie ik de naam alweer vergeten ben
Na het achtuurjournaal deed ik er net iets te lang over om de TV uit te zetten. Waardoor ik in een voorproefje terechtkwam van een nieuw programma over Leonardo da Vinci. Als ik het op kon brengen om de reclamezendtijd uit te zitten zou ik veel nieuws over deze gigant uit de Renaissance te weten komen. Ik besloot dat offer te brengen.
Een klein half uur later vroeg ik me verbaasd af wat ik gezien had. Nee, ik ben geen Da Vinci expert en dus had ik enkele dingen gehoord en gezien die nieuw voor me waren. Maar het viel niet mee om door de presentator het onderwerp te zien. Overal liep deze Diederik (waarvan ik weliswaar het gezicht herkende echter zonder dat ik me voor de geest kon halen waarmee hij ook alweer bekendheid had verworven) pontificaal in beeld ontroerd te wezen en was vooral bezig met zijn eigen voetstappen in de geboortegrond van Leonardo.
“Het zou maar zo kunnen dat op de plaats waar ìk nu sta, ooit Leonardo gestaan heeft.”
“Wacht, nee, laten we nu hier afspreken dat Leonardo op deze plaats, waar ìk nu sta, gestaan heeft.”
Ik zal zeker niet ontkennen dat hij gepassioneerd was door het werk en leven van Leonardo da Vinci. Zijn kennis leek op orde. Niets mis mee. Alleen was het wel heel vaak (Dieder)ik, ik, ik terwijl wat mij betreft het heel wat meer Leonardo, Leonardo, Leonardo had behoren te zijn.
Waarschijnlijk ga ik de volgende aflevering(en) nog wel een kans geven, maar dan zonder geluid. En ondertussen pak ik het overzichtswerk Leonardo da Vinci — Sämtliche Gemälde und Zeichnungen erbij. Een ‘larger than life’ boek van 45 cm x 30 cm, en 8 cm dik. Ooit gekregen van mijn collega’s (nogmaals bedankt lieve jongens en meisjes) toen ik afscheid nam bij Philips in 2003. Al die jaren ben ik er in blijven bladeren en nog steeds kan ik er met mijn verstand niet bij dat één man zoveel heeft weten te produceren. En dan heb ik het niet over euhhh, god hoe heet die man ook alweer.
2 reacties
Zdlf heb ik zeker its met Leonardo DaVinci, maar dan vooral wat betreft zijn uitvindingen. Heb bij toeval ooit in Amboise overnacht, maar het was me teveel moeite om daar het kasteel te bezoeken. (Als het al open was.)
Zelf vind ik het weer typisch zo’n SkyHigh-productie. De Van Rossums lopen voor dezelfde producent rondjes door Nederlandse steden. Bij de Slimste mens leest Frerix elke uitzendingen dezelfde text voor hen op.
Er zijn meer bekende Nederlanders die zo op pad gaan naar voormalige schilders. Allemaal David Attenboroughen of Boudewijn Büchen. Diederik heb ik op toneel andere dingen zien vertellen en die spraken me meer aan. Toch ga ik de rest wel bekijken. Ben overigens nu bezig met de ambasadeurs van Floortje. Floortje vind ik ook niet alles, maar de ambassadeurs in Moskou en Teheran gaven een mooi inkijkje in hun werk.
Het is soms dat die BN’ers deuren openkrijgen die voor anderen gesloten blijven (zie Diederik in z’n eentje voor de Mona Lisa) waardoor die programma’s dan iets kunnen laten zien wat anders verborgen blijft. Daarom kijk ik dan wel eens, maar vaak overheerst de ergernis bij al teveel ego-tripperij en dan haak ik alweer snel af.