Zaterdag, 2 februari 2019

Hea­der op de kop getikt

Er zou een man al vroeg komen deze och­tend om wat hek­werk op te halen. Ik besloot eerst de bood­schap­pen te gaan doen en dan ach­ter de schuur ruim­te te maken zodat we er goed bij zou­den kun­nen. Want twee poor­ten moesten nog los­ge­schroefd wor­den alvo­rens ze afge­voerd kon­den worden.

Onder­weg naar het dorp begon de regen over te gaan in nat­te sneeuw. Alle sneeuw van eer­der deze week was gesmol­ten en de regen had de grond dras­sig gemaakt, maar een klein laag­je van de nat­te sneeuw bleef toch lig­gen. In com­bi­na­tie met een bij­na melk­wit­te mis­ti­ge lucht gaf het uit­zicht over de akkers net dat iets­jes meer dat je doet over­ha­len (mij althans) te stop­pen om er wat beter van te kun­nen genie­ten. Daar­om kan het soms in mijn geval wat lan­ger duren wan­neer je me op pad stuurt voor een gewoon klusje.

Ik maak­te een foto voor­dat ik ver­der reed voor de bood­schap­pen. De man voor het hek­werk zou ten­slot­te vroeg in de och­tend komen. Dat was ik niet vergeten. 

Later van­daag, toen het hek­werk al lang en breed (net als de man ook lang en breed) was ver­dwe­nen kroop ik ach­ter mijn com­pu­ter. Het regen­de en/of sneeuw­de nog steeds nat. Het hard­lo­pen stel­de ik voor­lo­pig uit tot tegen de avond. De ver­wach­ting was dat het dan dro­ger zou zijn. Mijn iPho­ne was bij­na leeg en ik hing ‘m aan mijn com­pu­ter. Met­een wordt dan een pro­gram­ma opge­start om de foto’s over te zet­ten. Voor ik het wist zat ik opnieuw te genie­ten van het uit­zicht over de kil­le akkers met het laag­je sneeuw en rechts het klei­ne rood­ge­dak­te kapelletje.

Al een hele tijd ben ik op zoek naar een geschik­te eigen­ge­maak­te afbeel­ding die ik als hea­der kan gebrui­ken voor mijn blog. Waar­om niet deze akker, zo bedacht ik me. Maar dan niet hele­maal. Slechts een smal­le uit­sne­de. Zo gezegd, zo gesne­den. Niet veel later had mijn site dan ein­de­lijk een nieu­we header.

Maar er ont­brak iets. Iets klop­te niet. Ik vond de licht­grij­ze ach­ter­grond van de lucht op de een of ande­re manier toch niet mooi. Het brak te abrupt af. Lie­ver zie ik een hea­der die over­loopt in de ach­ter­grond. Met een foto­be­wer­kings­pro­gram­ma pro­beer­de ik de lucht wit­ter te krij­gen. Eerst door een zwart/wit fil­ter te gebrui­ken. Maar daar­door ver­dween het karak­te­ris­tie­ke rode dak­je wat juist voor het eni­ge kleu­r­ele­ment zorg­de. Via wat geschuif met de diver­se kleur­re­gel­knop­jes luk­te het me dan toch om de lucht wit te krij­gen en de boom­pjes niet geheel te laten ver­dwij­nen. En, het dak­je bleef rood.

Ik ben er erg blij mee.

~ ~ ~

Het werd inder­daad een beet­je dro­ger tegen de avond. Voor­dat de avond­sche­me­ring zou inval­len trok ik mijn hard­loop­kle­ren aan en ging voor een klein rond­je in rus­tig tem­po. Op dit moment loop ik voor­al uit lijfs­be­houd. Pro­beer bles­su­res te ver­mij­den en de regel­ma­tig (vol­gens de drie-dagen-regel) erin te hou­den. Hope­lijk hoef ik dit jaar wat min­der te rei­zen want dat zijn toch vaak de onder­bre­kin­gen die bij mij roe(s)t in de plan­ning gooien.