Nepstagiair?
Deze week is er nieuwe stagiair gestart bij mij op de afdeling. Maandagochtend stond hij al om 7.30 uur bij de ingang te wachten. Hij kan meerijden met z’n vader die in de buurt werkt. Dat scheelt een hoop gedoe want anders zou hij met de bus moeten reizen, maar betekent wel dat hij iedere dag vroeg uit bed moet.
Omdat er door Personeelszaken nog geen introductieprogramma was geregeld heb ik zeker het begin van de week een hoop tijd met hem doorgebracht. Dat is verder geen straf, wel blijft al het andere werk dan noodgedwongen liggen. Vanaf woensdag kon hij zelfstandig enkele taken oppakken en wat uitzoekwerk verrichten. Dat ging hem goed af. Voor vandaag stond er een eerste voortgangsgesprek gepland.
’s Ochtends kreeg ik een mailtje dat er later op de dag een ingelaste conference call zou zijn over RPA (robotic process automation), een onderwerp waar we de stagiair aan willen laten werken. Laat nu die afspraak precies samenvallen met het voortgangsgesprek. In plaats het gesprek met de stagiair door te schuiven besloot ik om de twee te combineren. Tijdens de conference call kon ik hem wat bijpraten over wat de achtergrond was en hoe het zou passen in zijn stageopdracht. Tegelijk kon ik hem meteen introduceren zodat hij alvast een begin kon maken met het vormen van een netwerk. Hij vond het ook een goed idee.
Toen de call eenmaal van start was gegeaan en ik hem van een afstandje zat te observeren hoe hij de juiste vragen stelde en van een aantal zaken al meer op de hoogte was dan enkele deelnemers, moest ik onwillekeurig denken aan de ophef die een eindje verderop het nieuws had gehaald. In de auto onderweg naar kantoor had ik op de radio vol verbazing geluisterd naar de ontdekking van nepleerlingen op een school in Veenendaal. Ze liepen daar al een hele tijd rond zonder dat docenten en medeleerlingen wisten dat het hier acteurs betrof die ingehuurd waren door dezelfde tv-ploeg van RTL5 dat bezig was een documentaire te maken over het alledaagse schoolleven.
Hoe meer ik hoorde, hoe meer mijn verontwaardiging toenam. Wat een idiote inschattingsfout van de schoolleiding die wel op de hoogte was en tot aan de onthulling toe het idee had goed bezig te zijn. Waarom had niemand aan de bel getrokken om te melden dat deze aanpak (die onvermijdelijk ooit aan het licht zou komen) totaal ondermijnend zou zijn voor het vertrouwen dat docenten en leerlingen onvoorwaardelijk horen te krijgen? En dat staat helemaal los van het gegeven dat door acteurs op school te laten rondlopen je als programmamaker geen enkele pretentie kunt hebben een waarheidsgetrouw beeld te geven van hoe het er aan toe gaat op een doodgewone middelbare school.
Ik moest daar aan denken en keek ondertussen naar de stagiair die daar zo uitmuntend zijn best deed en de juiste vragen stelde. Alsof hij dit al jaren deed. Het onderwerp geheel beheerste. Met creatieve inzichten kwam.
Zou hij misschien…?