Rondje aarzelend begin
Toen de kleinkinderen opgehaald waren door hun vader mocht ik het dak op. We hadden het vermoeden dat de goot verstopt zat met bladeren omdat geregeld bij hevige regenval het water over de dakrand naar beneden gutst in plaats van via de daarvoor bestemde afvoerpijp te verdwijnen. Wat schetst mijn verbazing dat het vooral walnoten waren die voor een opstopping zorgden. De lege hulzen welteverstaan.
Geregeld zien we vanuit de tuin eksters en vlaamse gaaien met een noot in hun bek wegvliegen. Nu weten we dat ze in veel gevallen hun toevlucht zoeken op ons dak en daar de lekkernij oppeuzelen. Het verklaart tevens het drukke getrippel dat we vaak hoorden. Soms leek het alsof de zolder vergeven was van muizen, maar omdat we aan de ene kant van ons huis geen zolder hebben leek dat vergezocht. We wisten dus dat het vogels waren, en we weten nu ook wat ze daar zoal uitspoken.
Nadat ik het klusje geklaard had om de dakgoot walnoot- en bladervrij te maken kon ik dan eindelijk mijn hardloopkleren voor de dag halen en sinds tijden (4 februari dus) weer eens te gaan lopen. De lucht begon langzaam dicht te trekken met zwarte wolken en zo nu en dan viel er al een drup regen, maar het was vooral de stormachtige wind die me slechts moeizaam vooruit deed komen. Omdat mijn benen ook nog eens redelijk vermoeid waren door in gehurkte houding een uurtje over het dak te hebben gekropen hield ik het al snel voor gezien. Mijn idee om 10 kilometer te gaan rennen moest ik opschorten. In ieder geval ben ik weer begonnen. Deze keer voor de ‘echt’.
~ ~ ~
Wat: Airborne Freedom Trail
Wanneer: 14 september 2019
Afstand: 28 kilometer