Bij het ont­wa­ken hoor­de ik van­och­tend zoals gebrui­ke­lijk de vogels al flink tekeer gaan bui­ten. Ik open­de de gor­dij­nen en wierp een blik in de tuin. Er was niet veel te zien. Het geluid van de vogels kwam voor­na­me­lijk uit het bos naast ons huis. Net toen ik me wil­de omdraai­en voor een bezoek­je aan de bad­ka­mer zag ik iets rond­schar­re­len bij de vij­ver. Eerst dacht ik aan een vlaam­se gaai. Maar wat was dan de rode vlek? Bloed? Het was moei­lijk te zien zon­der bril. Hope­lijk was het geen rat.

Met bril op bleek het een groe­ne specht te zijn. We had­den die al eens eer­der bij ons ach­ter gezien. Mijn poging om er toen een foto van te maken was jam­mer­lijk gelukt (geen geheu­gen­kaart­je in de came­ra). Ik besloot snel een nieu­we poging te wagen. Van­we­ge de och­tend­sche­me­ring is het resul­taat niet hele­maal naar tevre­den­heid. Hope­lijk blijft het niet bij dit bezoek­je zodat ik het bij vol dag­licht nog eens kan proberen.

Later las ik in de vogelat­las dat deze specht een zoge­naam­de grond­foe­ra­geer­der is. Wat ik eerst vreemd had gevon­den, name­lijk dat gepik op de grond blijkt dus voor deze vogel heel nor­maal te zijn want hij heeft het voor­al gemunt op aller­lei soor­ten mie­ren. Weten we dat ook weer.