Het waren zoals gezegd de loven­de woor­den van A.F.Th. van der Heij­den over Boni­ta Ave­nue die me tij­dens de Boe­ken­week deden afwij­ken van de regel om dit jaar eens te pro­be­ren geen nieu­we boe­ken te kopen maar eerst de sta­pel onge­le­zen weg te wer­ken. Om het voor mezelf enigs­zins recht te pra­ten begon ik met­een nadat ik Saty­ri­con had uit­ge­le­zen aan het boe­ken­week­ge­schenk en ver­vol­gens aan het debuut van Peter Buwal­da. Ik las het in één ruk uit en het beviel me enorm.

Dat smaak­te naar meer.

Wat ech­ter te doen met mijn ander voor­ne­men? Niet alleen zou ik trach­ten de sta­pel onge­le­zen te redu­ce­ren, ik was ook nog eens van plan via een soort zelf­ver­zon­nen regel van boek naar boek te lezen afhan­ke­lijk van wat mij tij­dens het lezen van het ene boek zoal te bin­nen schoot voor wat ik erna zou gaan lezen. Zie hier bij­voor­beeld wat mijn lees­lijst­plan­ning zou moe­ten zijn na het lezen van Pnin:

Non-fic­tie:

• SPQR — Mary Beard 
  • Geschie­de­nis van de Rus­si­sche lite­ra­tuur — Karel van het Reve
  • The revolt of the mas­ses — José Orte­ga y Gasset

Fic­tie:

• Dok­ter Zji­va­go — Boris Pasternak

Inmid­dels had ik SPQR (waar ik vorig jaar zomer mee gestart was…) uit­ge­le­zen en dat had me aan­ge­zet tot Saty­ri­con, waar­bij ik al een lich­te over­tre­ding had begaan door Dok­ter Zji­va­go over te slaan. Niets hield me dus tegen om ver­der te gaan op het ille­ga­le pad door de plan­ning hele­maal over­boord te zet­ten en de fon­kel­nieu­we onge­le­zen boe­ken op te pak­ken die ik aan­ge­schaft had.

Na Boni­ta Ave­nue durf­de ik ech­ter niet aan Otmars zonen te begin­nen. Ik was bang dat wan­neer ik ze te kort ach­ter elkaar zou lezen, ze zou­den ver­smel­ten als één geheel in mijn her­in­ne­ring. Iets der­ge­lijks heb ik met Garp en Hotel New Hamp­shi­re van John Irving. Van som­mi­ge gebeur­te­nis­sen in die boe­ken kan ik me niet voor de geest halen in wel­ke van de twee ze nu daad­wer­ke­lijk thuis­ho­ren. Dat wil­de ik pro­be­ren te voor­ko­men bij Otmars zonen.

Daar­om besloot ik A Song of Ice and Fire — [3] A Storm of Swords van Geor­ge R.R. Mar­tin eerst ver­der uit te lezen. Aan­lei­ding was de start van het laat­ste sei­zoen in deze serie die we zelf niet op HBO vol­gen maar pas veel later op dvd aan­schaf­fen om meest­al rond de kerst­pe­ri­o­de te bin­ge-wat­chen. Hier­na had ik nog steeds niet het plan om aan Otmar’s zonen te begin­nen, tot­dat mijn oog viel op een column van Ewald Enge­len in De Groe­ne Amsterdammer.

In de sadis­ti­sche seks die Johan Tromp met een Neder­land­se onder­zoeks­jour­na­lis­te van de Finan­ci­al Times heeft, weer­spie­gelt zich de wre­de wij­ze waar­op de mul­ti­na­ti­o­nal omgaat met zijn omge­ving. Zoals Tromp de frê­le Isa­bel­le Ort­hel voor eigen gerief vast­bindt en dagen­lang naakt met een lood­zwa­re sla­ven­ket­ting laat rond­lo­pen, zo mis­bruikt Shell het kwets­ba­re land­schap van de Niger­del­ta om maar zo veel moge­lijk aan­deel­hou­ders­waar­de uit de grond te persen.

Mijn inte­res­se was gewekt.

Otmars zonen ver­telt het ver­haal van de jon­ge Shell-employé Lud­wig Smit, die na een bezoek aan de illus­te­re Johan Tromp op het Sibe­ri­sche eiland Sak­ha­lin strandt in een sneeuw­storm. Juist nu, wan­neer onder­zoeks­jour­na­lis­te Isa­bel­le Ort­hel hem het dek­sel komt over­han­di­gen van een beer­put, begint Tromps dave­ren­de car­ri­è­re in de olie­bu­si­ness te wan­ke­len. Tromp — hedo­nist, alfa­man, kroon­prins van Shell, en in alles het tegen­beeld van Lud­wig — schat zijn twee bezoe­kers vol­ko­men ver­keerd in.

Otmars zonen
Peter Buwal­da
Uit­ge­ver: De Bezi­ge Bij
ISBN: 9789403123004