Glasvezel – poging 1
Vandaag was het zover. De glasvezelkabel die alweer een hele tijd geleden voorlangs de straat parallel aan de Linge was aangelegd, zou nu doorgetrokken worden naar de voorkant van ons huis. Bij de fundering zou er gestopt worden en een zoveelste team moest dan het karwei eindelijk afmaken op een nog nader te bepalen datum ergens ver weg in de toekomst.
Ik was erg benieuwd hoe het zou gaan.
Bij het naar huis rijden wist ik echter al van Inge dat het niet gelukt was. Of beter, zij had de medewerkers opdracht gegeven te stoppen met graven. Toen ik thuis kwam zag ik inderdaad de draad nog steeds fier uit de berm omhoog steken, net zoals deze ochtend toen ik vertok.
Wat was er gebeurd?
Wel, rond een uur of tien in de morgen hoorde Inge vanuit haar werkkamer dat er mensen in de voortuin waren. Ze stond op om te gaan kijken en trof twee mannen aan die met spades en ander gereedschap al in de voortuin stonden bij een gat dat ze daar gegraven hadden. Op de vraag van Inge wat ze precies aan het doen waren konden ze geen antwoord geven.
Ze spraken geen Nederlands.
Het bleken Bulgaren te zijn die slechts enkele woorden Nederlands machtig waren. Zoals ‘kabel’. En ‘ja’. Dat was niet voldoende om bevredigend antwoord te geven waarom dat gat nu eigenlijk op die specifieke plek nodig was. Het vermoeden was dat ze misschien probeerden op deze manier de riolering te vinden die diagonaal onder onze voortuin door loopt om te voorkomen dat ze die met de glasvezelkabel zouden doorboren.
Een van hen gaf zijn telefoon aan Inge.
Ze kreeg de aannemer aan de lijn die het probleem niet begreep maar wel eventjes poolshoogte zou komen nemen. Eenmaal gearriveerd vertelde hij dat ze op verschillende plekken in de tuin moesten graven om zo proefondervindelijk te ontdekken waar en hoe diep de riolering onder de grond zat. Tja, en dan kon het helaas niet voorkomen worden dat het gazon daaronder wat te lijden zou hebben. Dat vond Inge echter wat te ver gaan. Zij gaf aan dat ze beter konden stoppen en terug konden komen wanneer wij de informatie over de riolering hadden.
Met veel misbaar vertrok de aannemer.
De twee achtergebleven arbeiders gingen weer aan het werk. Ditmaal om het gat weer met zand te vullen en hun gereedschap op te ruimen. Als laatste hadden ze de graspollen teruggelegd en netjes aangestampt. Helaas ondersteboven. Zodat we nu een grote kale plek in het gazon hebben in afwachting van betere tijden en een volgende poging om de kabel door te trekken naar de voordeur.
Min of meer van hetzelfde:
Geef een reactie