Vanochtend ben ik eindelijk weer eens een rondje gaan wandelen. Na m’n liesbreukoperatie heb ik het een week heel erg rustig aan gedaan om het herstelproces niet te verstoren en dat was een niet al te moeilijke opgave omdat ik zeker de eerste dagen te veel ongemak ondervond van wat de chirurg daarbinnen allemaal had uitgespookt. Pas vanaf donderdag voelde het allemaal een beetje meer zoals vanouds, maar dat was schijn. Want zodra ik me iets meer inspande dan normaal of een onverhoedse beweging maakte dan wist ik meteen weer dat ik m’n lichaam nog wat meer tijd moest gunnen.
Maar vandaag vond ik het toch wel moeten kunnen dat ik er eens een eindje verder op uit kon trekken dan de korte op-en-neer stukjes achter in de tuin. Ik ging voor de volle twee kilometer en nam meteen van de gelegenheid gebruik om de nieuwe Canon camera uit te proberen. Hieronder de eerste resultaten.
Allereerst maar eens een nieuwe poging om de zwaan opnieuw scherp in beeld te krijgen. Omdat ik bij het brugje was kon ik de camera op de rand leggen zodat het inzoomen niet tot al te schokkerig zou zijn. Want het valt nog niet mee om 40x optische zoom vanuit de hand te gebruiken. Daar zal ik toch een statief voor moeten aanschaffen wanneer een brugrand niet voorhanden is. Afijn, de zwaan vond het allemaal best en viel tijdens het poseren zowaar in slaap.
Halverwege de wandeling stonden de schapen achter het gaas te grazen. Er zat een sloot tussen anders was ik ze even gaan aaien. En erover heen springen, dat durfde ik mijn lies nog niet aan te doen. Dus de zoom mocht weer z’n diensten bewijzen.
En toen was ik alweer bijna thuis. De meerkoetjes ook. Die hadden een mooi onderkomen aan de oever voor zichzelf gevonden. De drie eenden die een eindje met me opzwommen waren volgens mij doorreis. Ik had ze hier nog niet eerder gezien.
