Van­och­tend na het ont­bijt moest ik opnieuw zoe­ken naar mijn hotel­ka­mer. Ik wist dat het op de eer­ste eta­ge was en ook aan de lin­ker­kant, maar ook nu liep ik er in eer­ste instan­tie aan voor­bij net zoals gis­ter­avond. Gewend als ik ben om naar een bord­je met het kamer­num­mer te zoe­ken (in dit geval 105) zie ik die nieu­wer­wet­se lamp­ka­mer­num­mers over het hoofd, hoe groot ze dan ook mogen zijn.

Room with a view — herkansing

Gis­ter­avond luk­te het niet echt, daar­om nu een nieu­we poging mijn gewel­di­ge uit­zicht vast te leg­gen. Inmid­dels heb ik gehoord van mijn col­le­ga dat hij op de vier­de ver­die­ping een adem­be­ne­mend uit­zicht heeft over het park, de rivier en de heu­vels aan de over­kant. Dus mis­schien is het beter dat ik een dezer dagen een kijkje/kiekje bij hem ga nemen. Voor­lo­pig zul je het met mijn uit­zicht moe­ten doen.