20200316 — Leven in tijden van Corona

Het plan was om van­daag naar kan­toor te gaan maar een lich­te krie­bel­hoest die gis­ter al was komen opzet­ten zorg­de ervoor dat ik ver­koos om thuis te blij­ven. Beter het zeke­re voor het onze­ke­re. Nu we hier glas­ve­zel heb­ben en het bedrijf waar ik werk gewend is dat gro­te groe­pen mede­wer­kers op afstand wer­ken hoef ik me niet onge­rust te maken dat het met de inter­net­ver­bin­ding pro­ble­men gaat ople­ve­ren om mijn werk te doen. 

Toe­val­lig moest ik van­och­tend een test uit­voe­ren met een col­le­ga in Nan­jing (Chi­na) om te chec­ken of de beeld­kwa­li­teit van video een beet­je fat­soen­lijk is, want mor­gen staat er een demo met Aug­men­ted Rea­li­ty Glas­ses op het pro­gram­ma om te bekij­ken of we dit op kor­te ter­mijn kun­nen inzet­ten voor onze klan­ten die we op deze manier een vir­tu­e­le inspec­tie kun­nen aan­bie­den. Waren we al van plan maar gege­ven de hui­di­ge reis- en ver­ga­der­be­per­kin­gen is het iets wat nu ineens hoog op de agen­da is komen te staan. 

De rege­ring betreurt het dat zij gedwon­gen is om ener­giek uit te voe­ren wat zij als haar recht en haar plicht beschouwt, met alle mid­de­len die haar ter beschik­king staan de bevol­king te bescher­men […] en zij hoopt te kun­nen reke­nen op de bur­ger­zin en mede­wer­king van alle inwo­ners om het besmet­tings­ge­vaar in te dammen […]

[p.42, De stad der blinden]

Gis­ter­avond ben ik begon­nen in De stad der blin­den geschre­ven door José Sara­ma­go. Op ver­schei­de­ne plek­ken had ik het voor­bij zien komen als een boek dat je juist nu zou moe­ten lezen van­we­ge de ana­lo­gie met wat we momen­teel mee­ma­ken en de ‘strijd’ tegen het covid-19 virus. Maar ik mag toch hopen dat we niet dezelf­de weg inslaan als gepro­pa­geerd in de roman van Sara­ma­go. Hier wordt de bevol­king plots over­val­len door een besmet­te­lij­ke vorm van blind­heid. Bin­nen de kort­ste keren besluit de rege­ring de blin­den en besmet­ten (waar­on­der als eer­ste de klok­ken­lui­der zelf die goed­ge­lo­vig en plichts­ge­trouw de over­heid op de hoog­te stelt) op te slui­ten in een voor­ma­lig gek­ken­huis. Hier moe­ten ze het maar zien uit te zoe­ken met z’n allen. 

Ik ben nog niet zo ver gevor­derd (tot blz. 70) maar wat dui­de­lijk is dat Sara­ma­go niet een bijs­ter posi­tief mens­beeld heeft want al heel snel wordt het dui­de­lijk dat de ver­doem­den in een ware hel zijn terecht­ge­ko­men waar het nog maar de vraag is hoe ze dit gaan over­le­ven. Onlangs heb ik De mees­te men­sen deu­gen door Rut­ger Breg­man gele­zen en die maakt goed gebruik van het boek Lord of the Flies door Wil­li­am Gol­ding om aan te geven hoe dit boek de (ver­keer­de) toon heeft gezet voor wat betreft ons nega­tie­ve mens­beeld en dat er wei­nig voor nodig is om het laag­je bescha­ving te laten ver­dwij­nen en onze ware(?) aard naar boven komt. Wie weet had De stad der blin­den ook wel gebruikt kun­nen wor­den. Maar laat ik daar­voor eerst ver­der lezen.

De stad der blin­den — José Saramago

Een man wordt getrof­fen door blind­heid, die besmet­te­lijk blijkt. Al snel ziet een groot deel van de bevol­king van de stad niets meer. Alle slacht­of­fers wor­den door de auto­ri­tei­ten in een zie­ken­huis geï­so­leerd. Bin­nen kor­te tijd spe­len zich daar ver­schrik­ke­lij­ke tafe­re­len af en wordt de scheids­lijn tus­sen goed en kwaad pijn­lijk actueel.

De stad der blin­den
José Sara­ma­go
Meu­len­hoff
ISBN 9789029087964

~ ~ ~