Stu­de­ren en ten­ta­mens maken in tij­den van Coro­na:
Mijn tijd over­dag gaat op aan wer­ken. Het is min­stens even druk of soms nog druk­ker dan ver­ge­le­ken met de dagen (het voelt als licht­ja­ren gele­den) dat ik naar kan­toor ging. Min­stens vijf tot zes uur van de werk­dag zit ik in con­fe­ren­ce calls. Som­mi­ge met video. De rest van de werk­tijd gaat op aan de acties die uit de calls volgen. 

Mijn vrije tijd gaat op aan stu­de­ren. Sinds ik in janu­a­ri begon­nen ben met Cul­tuur­we­ten­schap­pen aan de Open Uni­ver­si­teit pro­beer ik iede­re dag iets aan mijn stu­die te doen. Dat kan het lezen, bestu­de­ren of uit­wer­ken van de ver­plich­te stu­die­stof zijn, maar ook het lezen van gere­la­teer­de lite­ra­tuur die niet tot de ten­ta­men­stof behoort. Het helpt mij om een bre­der beeld en begrip te krij­gen van de peri­o­de rond 1900 die momen­teel cen­traal staat. Ook ben ik onlangs begon­nen regel­ma­tig te blog­gen over de studiestof.

De dagen vlie­gen aldus voor­bij en deze week was daar ineens de datum dat het eer­ste ten­ta­men afge­no­men zou wor­den. Ik had mij aan­ge­meld bij het stu­die­cen­trum in Nij­me­gen maar van­we­ge Coro­na waren alle ten­ta­mens op loka­tie door de OU gean­nu­leerd. Hier­voor in de plaats had­den we een ver­len­ging van de inschrij­vings­duur gekre­gen. De vol­gen­de opties wer­den nu aan­ge­bo­den. Het ten­ta­men in een ande­re vorm van­uit huis doen of de beurt over­slaan en op een later tijd­stip aan­schui­ven. Ik besloot er gewoon voor te gaan.

Van­daag was het zover. De alter­na­tie­ve manier om het ten­ta­men te maken was om een docu­ment met bron­op­drach­ten te down­lo­a­den en deze in de loop van de dag te beant­woor­den en dan weer digi­taal in te leve­ren. Er zou wat min­der nadruk zijn op ken­nis­vra­gen omdat dit van­zelf­spre­kend moei­lijk te con­tro­le­ren valt of we ons zou­den hou­den aan de restric­tie geen stu­die­boe­ken of ande­re infor­ma­tie­bron­nen te raad­ple­gen. Voor een bron­op­dracht ben je als stu­dent meer aan­ge­we­zen op je eigen para­te ken­nis en het begrij­pend lezen van een tekst uit het ver­le­den. De aan­na­me is dat er daar­door waar­schijn­lijk min­der gefrau­deerd kan worden.

Ik vond het een vreem­de erva­ring. Toen ik ’s och­tends opstond was ik niet ner­veus en ook de avond voor­af had ik ner­gens last van. Dat ver­an­der­de bij het inlog­gen in de OU web­si­te. Plots werd het for­meel. Ik zat dan wel­is­waar thuis en zelfs het down­lo­a­den van de opdrach­ten gaf nog geen ver­plich­ting om het weer in te leve­ren mocht je bij het zien van de vra­gen of tij­dens het beant­woor­den besef­fen dat je geen goed resul­taat zult halen. Het zou dan niet gel­den als een mis­luk­te poging. Genoeg cou­lan­ce dus van­uit de OU. Toch voel­de ik een gezon­de por­tie ten­ta­men­stress bij het down­lo­a­den en ope­nen van het docu­ment. Mijn stu­die­boe­ken had ik net­jes opge­ruimd om niet in de ver­lei­ding te komen en ik had zelfs de nei­ging mijn inter­net­con­nec­tie te deac­ti­ve­ren. Als­of er sur­veil­lan­ce aan­we­zig was die mij nauw­let­tend in de gaten hield. 

Het ten­ta­men bestond uit drie ver­schil­len­de tek­sten. De eer­ste was een frag­ment uit een rede­voe­ring van Abra­ham Kuy­per uit april 1897. Hier­na volg­de een tekst over de vrou­wen­be­we­ging uit een gedenk­boek ter gele­gen­heid van de inhul­di­ging van konin­gin Wil­hel­mi­na. En als laat­ste twee blad­zij­des uit De Bud­den­brooks, een roman geschre­ven door Tho­mas Mann. Bij het vluch­tig door­ne­men van de tek­sten en de bij­be­ho­ren­de vra­gen kreeg ik het gevoel dat ik in de mees­te geval­len wel wist waar ik naar moest zoe­ken of wel­ke ach­ter­grond er mee­speel­de bij de beant­woor­ding. Lang­zaam­aan ver­dween de ner­vo­si­teit en ver­diep­te ik me in de lees­stof. Een goe­de twee uur later had ik alle vra­gen van een ant­woord voor­zien. Tijd voor een kor­te kof­fie­pau­ze. Hier­na nam ik alles nog eens op mijn gemak door, ver­an­der­de hier en daar wat klei­ne din­gen en besloot toen het docu­ment in te leveren.

In prin­ci­pe had­den we de hele dag gekre­gen. Niet omdat het ten­ta­men zo groot was, maar om ieder­een tege­moet te komen zodat je afhan­ke­lijk van je eigen thuis­sche­ma kon begin­nen wan­neer het jou uit­kwam. De OU had ervoor kun­nen kie­zen om na het down­lo­a­den een maxi­ma­le tijds­duur van drie uur te laten ingaan waar­bin­nen je de vra­gen moest zien te beant­woor­den. Dat was niet gedaan. Dus ik had de moge­lijk­heid om nog de hele dag aan mijn ant­woor­den te scha­ven. Wie weet zou me iets te bin­nen schie­ten. Ik wil­de het ech­ter zo dicht moge­lijk bij een ‘ech­te’ ten­ta­men­er­va­ring hou­den. Dan zou die tijds­li­miet wel dege­lijk gel­den. En dus zorg­de ik ervoor dat ik bin­nen de gestel­de tijd van drie uur die nor­maal voor het ten­ta­men stond mijn ant­woor­den had inge­le­verd. Van de der­tig minu­ten bedenk­tijd om het docu­ment weer terug te halen heb ik geen gebruik gemaakt.

Natuur­lijk ben ik later op de dag gaan twij­fe­len of ik bij som­mi­ge vra­gen wel de juis­te insteek had geno­men. Of mis­schien de vraag (of de tekst) niet hele­maal goed had begre­pen. Dat over­komt me altijd. Helaas valt daar ver­der niets meer aan te doen en is het nu wach­ten op de terug­kop­pe­ling ter­wijl ik ver­der­ga met de vol­gen­de modu­le. Fin­gers crossed.