Allerhoogste tijd voor Allerzielen

@Cultuur_OU: De column van Jan Oos­ter­holt, uni­ver­si­tair docent let­ter­kun­de @OU_Nederland, baseert zich op Cees Noot­e­booms Ber­lijn­beeld in de roman Aller­zie­len. Lees ‘Een stad die zich naar het oos­ten uit­strekt’ — OU.nl

Van Cees Noot­e­boom heb ik alleen het boe­ken­week­ge­schenk Het vol­gen­de ver­haal in mijn kast staan dat hij geschre­ven heeft in 1991. Dat is een jaar nadat hij de essay­bun­del Ber­lijn­se noti­ties heeft uit­ge­bracht waar­in de weer­slag te vin­den is van zijn tijd in Ber­lijn die bij toe­val samen­viel met het neer­ha­len van de Muur. 

Acht jaar later kwam hij terug op zijn Ber­lijn­se erva­rin­gen, nu in de ver­sleu­tel­de vorm van Aller­zie­len. In deze roman dient Ber­lijn, een vlak na de ‘Wen­de’ nog steeds gesple­ten stad op de grens tus­sen Oost en West, als decor voor een tra­gi­sche lief­des­ge­schie­de­nis tus­sen twee Neder­lan­ders: de 44-jari­ge film­ma­ker Arthur Daane en Elik Oran­je, een jon­ge geschiedenisstudente.

Aldus Jan Oos­ter­holt in zijn column op de site van de OU. 

In mijn exem­plaar van het boe­ken­week­ge­schenk zit een kran­ten­knip­sel. Een recen­sie door Carel Pee­ters uit 1998 met als titel ‘Elc­ker­lijc tus­sen rouw en ver­lan­gen’. Ik weet nog dat ik las en dacht, dit boek wil ik heb­ben. Het was geen recen­sie van Het vol­gen­de ver­haal, maar van Aller­zie­len. Wat ik vaak deed was recen­sies bewa­ren en dan in het boek stop­pen op het moment dat ik het in mijn bezit had. Of, zoals in dit geval, in een ander boek van dezelf­de schrij­ver stop­pen. En het dan vergeten…

Aller­zie­len heb ik nog steeds niet in mijn bezit. Maar na het lezen van de recen­sie en de column staat het weer opnieuw op mijn lijst­je van ‘Nog aan te schaf­fen’ boe­ken. Alleen heb ik mezelf ooit voor­ge­no­men min­der te kopen en eerst te lezen wat ik al heb aangeschaft.