20201018

Ze komen steeds ver­der de tuin in, die roofvogels…


MvdG: Kan ons ver­le­den bij het grof vuil?

Op de kolo­ni­sa­tie volg­de de deko­lo­ni­sa­tie, op de deko­lo­ni­sa­tie de post­ko­lo­ni­a­le migra­ties. De migran­ten die in Neder­land arri­veer­den wer­den niet met open armen ont­van­gen, maar had­den wel het recht zich te ves­ti­gen. Ze had­den een krach­tig reto­risch argu­ment tegen xeno­fo­be reac­ties: ‘Wij zijn hier omdat jul­lie daar waren!’ 

Zo begint Gert Oost­in­die zijn arti­kel voor de Maand van de Geschie­de­nis. Ik had het niet eer­der zo beke­ken, maar het is inder­daad een terecht weer­woord. Een logi­sche con­se­quen­tie van het kolo­ni­a­le han­de­len. Geluk­kig gaat Oost­in­die daar­na ver­der in op de vraag ‘en wat nu?’, want dat de migran­ten een meer dan vali­de reden had­den om zich hier te ves­ti­gen was ver­vol­gens ook weer de start een nieuw pro­ces: een nood­za­ke­lij­ke inte­gra­tie en geza­men­lij­ke ver­wer­king van een gedeeld verleden.

Nie­mand zal het ont­gaan zijn dat het debat zich de laat­ste tijd voor­al richt op stand­beel­den in de publie­ke ruim­te die een een­zij­dig beeld geven van bepaal­de aspec­ten in ons gedeel­de ver­le­den (bepaald van­uit de in het ver­le­den boven­lig­gen­de par­tij in de machts­hi­ë­rar­chie) waar gro­te delen van de Neder­land­se bevol­king zich niet in her­ken­nen of door geschof­feerd voe­len. In hun hui­di­ge vorm en vaak pro­mi­nen­te plaats dra­gen ze bij tot het instand­hou­den van een visie die allang niet meer past bij het voort­schrij­dend inzicht op onze geschiedenis. 

Oost­in­die geeft aan dat ‘deze beel­den­storm’ niet iets nieuws is. Al decen­nia­lang wor­den er acties onder­no­men om onwel­ge­val­li­ge zaken te cor­ri­ge­ren of te ver­wij­de­ren en te ver­van­gen door cul­tu­re­le uitin­gen die beter bij de hui­di­ge tijd passen. 

Het is alle­maal nog niet genoeg, maar dit is de domi­nan­te trend, niet de ach­ter­hoe­de­ge­vech­ten waar­in het kolo­ni­a­le ver­le­den wordt verheerlijkt. 

Er moet nog heel veel gebeu­ren, dat is ook de bood­schap van Oost­in­die. Hij maakt wel de kant­te­ke­ning dat het een schu­rend pro­ces dient te zijn. Niet de gehe­le nati­o­na­le geschie­de­nis in één keer op de mest­vaalt gooi­en omdat er niets van deugt. 

~ ~ ~

In okto­ber schrijf ik regel­ma­tig een blog­post naar aan­lei­ding van de arti­ke­len op de site van de Maand van de Geschie­de­nis rond het the­ma van 2020: Oost/West.