Vrijdag, 1 januari 2021

Nieuw jaar, oude gewoon­tes:
Geen goe­de voor­ne­mens dit jaar. Tot nu toe. Wel de voort­zet­ting van oude gewoon­tes. Zoals lezen, stu­de­ren, hard­lo­pen, fiet­sen en blog­gen. En voor­uit, mis­schien toch een voor­ne­men, wat vaker iets delen op soci­al media. In dit geval twit­ter, want ergens anders ben ik niet aanwezig. 

Om te zien of ik goed bezig blijf met mijn hui­di­ge gewoon­tes ga ik mijn vor­de­rin­gen hier bij­hou­den. Vaak is dat aan­lei­ding om er met­een wat over te blog­gen. Twee vlie­gen in een klap. 

Lezen — Fic­tie:
Ik heb een aan­tal boe­ken lig­gen waar ik momen­teel in begon­nen ben te lezen. Onlangs kreeg ik voor kerst het boek Ik weet je wacht­woord van Dani­ël Ver­laan. Daar­in ben ik gevor­derd tot blad­zij­de 160. En ik was begon­nen met het her­le­zen van The handmaid’s tale van Mar­ga­ret Atwood. Niet zo heel lang gele­den had ik het voor de eer­ste keer gele­zen, en nu dus opnieuw omdat het plan is om daar­na in het ver­volg ver­der te lezen dat alweer een tijd­je klaar­ligt (maar nu door onze doch­ter is mee­ge­no­men). Ver­der heb ik Max Have­laar van Mul­ta­tu­li nog lig­gen waar ik ook hal­ver­we­ge ben met lezen. Van­daag heb ik ech­ter in alle drie niet gelezen

Lezen — Non-fic­tie:
Hier geen sta­pel, maar slechts één boek. Wel met­een een­tje van meer dan zeven­hon­derd blad­zij­des, Wereld­ge­schie­de­nis van Neder­land onder redac­tie van Lex Heer­ma van Voss, Mar­jo­lein ’t Hart, Karel Davids, Kar­wan Fatah-Black, Leo Lucas­sen en Jeroen Tou­wen. Het zijn alle­maal kor­te hoofd­stuk­jes, geschre­ven door een keur van weten­schap­pers die een over­zicht bie­den van de Neder­land­se geschie­de­nis van­af de peri­o­de rond 70.000 voor Chris­tus tot de hui­di­ge 21e eeuw. Regel­ma­tig lees ik een of meer­de­re hoofd­stuk­ken tus­sen­door. Inmid­dels ben ik tot blad­zij­de 132 gevor­derd en aan­be­land in het jaar 1302 waar de Zui­der­zee­ste­den aan de Oost­zee het vol­gen­de onder­werp zijn. Ook hier heb ik van­daag niet in ver­der gelezen.

Stu­de­ren:
Vorig jaar ben ik begon­nen met de stu­die Cul­tuur­we­ten­schap­pen aan de Open Uni­ver­si­teit. De eer­ste cur­sus, genaamd ‘Ori­ën­ta­tie­cur­sus Cul­tuur­we­ten­schap­pen’ heb ik in de eer­ste helft van het jaar met goed gevolg afge­rond. De vol­gen­de waar ik aan begon­nen ben is ‘Inlei­ding let­ter­kun­de’. Hier­voor heb ik begin decem­ber een onli­ne thuis­ten­ta­men gedaan. Op 31 decem­ber kwam de beves­ti­ging bin­nen dat de voor­lo­pi­ge uit­slag gehand­haafd blijft. Nu werk ik toe naar een twee­de ten­ta­men waar­voor we een ver­haal­ana­ly­se moe­ten schrij­ven ergens eind janu­a­ri, begin febru­a­ri. De voor­be­rei­ding gaat met behulp van het boek Lite­rair mecha­niek — Inlei­ding tot de ana­ly­se van ver­ha­len en gedich­ten door Eri­ca van Boven en Gil­lis Dor­leijn. Van­daag heb ik het hoofd­stuk 12 ‘Ruim­te’ bestudeerd. 

In veel ver­ha­len draagt de ruim­te bij aan de cen­tra­le bete­ke­nis van de roman. […] In romans van schrijf­sters uit het begin van de twin­stig­ste eeuw speelt de ‘huis­ka­mer’ vaak een cen­tra­le rol. Die typeert het vrou­we­lijk per­so­na­ge, maar geeft ook uit­druk­king aan de the­ma­tiek. De huis­ka­mer is in zul­ke ver­ha­len veel­al de plaats waar de rol en de bestem­ming van het vrou­we­lijk per­so­na­ge tot hun recht komen en die haar geluks­dro­men beli­chaamt. In De opstan­di­gen (1925) van Jo van Ammers-Kül­ler zien we de huis­ka­mer gelei­de­lijk aan leger wor­den, wat een beeld is van de toe­ne­men­de eman­ci­pa­tie van vrou­wen en het uit­een­val­len van het gezin dat daar­mee gepaard gaat, de cen­tra­le kwes­ties in de roman.

p.328

Hard­lo­pen en fiet­sen:
Het stre­ven is om dit jaar in ieder geval elke week meer­de­re keren te gaan hard­lo­pen of op z’n minst ook de home­trai­ner of gewo­ne fiets te bestij­gen (afhan­ke­lijk van het weer) om op die manier aan mijn con­di­tie te blij­ven wer­ken. Van­daag luk­te het me om toch nog even tijd (en de ener­gie) te vin­den om een klein stuk­je te gaan hard­lo­pen
[3km — 18:28 minuten]