Vakan­tie­opruim­ac­ties:
Deze vakan­tie was er weer een­tje waar veel tijd gesto­ken is in het oprui­men van aller­lei ver­schil­len­de din­gen. Zo zijn we bezig geweest een gro­te doos met gebruiks­aan­wij­zin­gen en garan­tie­be­wij­zen door te spit­ten om alles weg te gooi­en waar we de aan­ge­schaf­te spul­len al niet meer had­den, en van de ove­ri­ge hand­lei­din­gen alle niet-Neder­lands­ta­li­ge tek­sten eruit te scheu­ren. Uit­ein­de­lijk kon alles opge­bor­gen wor­den in slechts één map.

Ver­der zijn we begon­nen met alle foto­lijst­jes die tij­de­lijk op zol­der had­den staan door te nemen wel­ke we waar­schijn­lijk op gaan han­gen nu we een beter beeld heb­ben hoe we som­mi­ge ruim­tes defi­ni­tief wil­len inrich­ten. Natuur­lijk kwa­men we ook een hoop foto’s tegen waar we gerui­me tijd bij ble­ven han­gen van­we­ge het opha­len van aller­lei her­in­ne­rin­gen. Erg tijd­ro­vend maar ont­zet­tend leuk.

Ook ben ik vol­op bezig geweest, en dat zal nog wel even door­gaan, met het door­ne­men van oude tijd­schrif­ten (o.a. de Groe­ne, Spie­gel His­to­riael, Geschie­de­nis maga­zi­ne) en kran­ten om daar de arti­ke­len uit te scheu­ren die ik wil bewa­ren en de rest weg te gooi­en. Al die arti­ke­len lig­gen nu op een gro­te sta­pel, maar eigen­lijk wil ik ze ook nog sor­te­ren en groe­pe­ren. Of dat er bin­nen­kort van gaat komen is nog maar de vraag.

En tus­sen­door de digi­ta­le foto’s van 2020 ver­der uit­zoe­ken en in dag­map­jes stop­pen. Dat had ik vorig jaar al voor alle voor­gaan­de jaren gedaan, dus dit gaat niet meer zo’n gro­te klus wor­den maar des­on­danks heb ik het nog niet af nu het ein­de van de kerst­va­kan­tie is aan­ge­bro­ken. Daar blijkt toch weer meer tijd in gaan te zit­ten dan voor­af inge­schat. Zelfs met han­di­ge digi­ta­le opruim­hulp­jes.

Van­daag zijn we met dit alles vlij­tig door­ge­gaan, in het vol­le besef dat de klus nog lang niet is geklaard. Want er lig­gen boven­dien nog meer van dit soort opruim­ac­ties in het ver­schiet. Dus we rui­men vol­doen­de tijd in voor ont­span­ning, want het is ten­slot­te (nog even­tjes) vakan­tie. Van­daag ging die tijd voor­na­me­lijk op aan lezen en studeren.

—

Lezen — Fic­tie: 
The handmaid’s tale, Mar­ga­ret Atwood (blz. 219–262): Tij­dens hun bood­schap­pen­rond­je komen Offred en Off­g­len langs een hal die vol staat met print­ma­chi­nes die je op afstand kunt bedie­nen door ze een gebed uit te laten prin­ten dat tege­lij­ker­tijd machi­naal wordt voorgelezen.

The­re are five dif­fe­rent pray­ers: for health, wealth, a death, a birth, a sin. You pick the one you want, punch in the num­ber, then punch in your own num­ber so your account will be debi­ted, and punch in the num­ber of times you want the pray­er repe­a­ted.
The machi­nes talk as they print out the pray­ers; if you like, you can go insi­de and lis­ten to them, the tone­less metal­lic voi­ces repe­a­ting the same thing over and over. Once the pray­ers have been prin­ted out and said, the paper rolls back through ano­ther slot and is recy­cled into fresh paper again. The­re are no peo­p­le insi­de the bui­ling: the machi­nes run by them­sel­ves. You can’t hear the voi­ces from out­si­de; only a mur­mur, a hum, like a devout crowd, on its knees. Each machi­ne has an eye pain­ted in gold on the side, flan­ked by two small gol­den wings.

blz. 257

Lezen — Non-fic­tie:
Ik weet je wacht­woord — Dani­ël Ver­laan (blz. 161–194): Een hoofd­stuk over phis­hing en soci­al engi­nee­ring. Ook hier geldt opnieuw:

[…] denk niet dat het jou niet kan over­ko­men. Jong of oud, geschoold of onge­schoold, met ken­nis van tech­no­lo­gie of juist een enor­me digi­beet: ook jij kunt erin trappen.

blz. 190

Geluk­kig volgt aan het eind van het hoofd­stuk een over­zicht van nut­ti­ge tips hoe je je kunt wape­nen tegen deze digi­ta­le aanvallen.

Stu­de­ren:
Manie­ren van kij­ken — samen­stel­ling en redac­tie: Mie­ke Rijn­ders & Patri­cia van Ulzen (blz. 6–35): Naast de cur­sus Inlei­ding let­ter­kun­de waar­mee ik bezig ben, heb ik me ook al inge­schre­ven voor de cur­sus Inlei­ding kunst­ge­schie­de­nis die in febru­a­ri begint. Nadat ik eer­der al de stof heb door­ge­no­men die voor week 1 staat gepland, heb ik van­daag de stof voor week 2 door­ge­no­men. Het betreft de inlei­ding van Manie­ren van kij­ken door Patri­cia van Ulzen en Irmin Vis­ser, en hoofd­stuk 1 — ‘Van spie­gels en van kra­len. Een inlei­ding op het begrip ‘kunst”, door Jeroen Stumpel.

Beroemd is de uit­spraak van de schil­der Max Lie­ber­mann (1847–1935): ‘Kunst kommt von kön­nen — wenn es von wil­len käm, wür­de es Wullst heis­sen’ (Kunst komt van kun­nen — als het van wil­len kwam, zou het wilst heten).
[…]
Deze kor­te ver­ken­ning van het taal­ge­bruik geeft voor­als­nog de vol­gen­de bete­ke­nis aan kunst: iets wat men­sen doen dat bij­zon­der is, en een zeke­re ken­nis, toe­wij­ding, en ook aan­leg ver­eist. Dit lijkt niet erg ver­ras­send, en is boven­dien nog ruim genoeg om ook sport of hoofd­re­ke­nen te beschrij­ven, maar de con­sta­te­ring helpt toch al een eind­je op weg — voor­al als we ons beper­ken tot de notie van visu­e­le kun­sten. Het gaat dan om bij­zon­de­re din­gen die — ten­min­ste voor een deel — zijn gemaakt om naar te kij­ken en als objec­ten bewaard kun­nen wor­den.
[…]
in het ver­volg zal slechts wor­den bena­drukt dat het bij beel­den­de kunst gaat om pro­duc­ten van twee soor­ten van men­se­lijk gedrag die elkaar gedeel­te­lijk kun­nen over­lap­pen. De eer­ste is ‘bij­zon­der maken’ en de twee­de ‘beel­den maken’.

blz. 19–20

—

Sha­ring is Caring
Inter­view met schrij­ver Asis Ayan in Trouw: ‘Man­nen als mijn vader waren geen gast­ar­bei­ders, maar oor­logs­vluch­te­lin­gen’
Asis Aynan schreef een boek over de vele mis­ver­stan­den die in Neder­land leven over Marok­ka­nen en ont­dek­te daar­bij ook veel over zijn eigen, totaal getrau­ma­ti­seer­de familie.