Win­ter­land­schap

Er stond een ijzi­ge wind maar dat weer­hield me er niet van deze och­tend ruim voor negen uur aan mijn dage­lijk­se wan­de­ling te begin­nen, want het had gesneeuwd! En niet zo’n beet­je ook. Althans voor Neder­land­se begrip­pen in de 21ste eeuw. Ondanks de hevi­ge kou was het een ver­a­de­ming om een rond­je te lopen in een wit land­schap waar door de wind bij­zon­de­re sneeuw­dui­nen en sculp­tu­ren waren gebla­zen. Maar zon­der hand­schoe­nen en echt goe­de win­ter­kle­ding was ik na een klein uur­tje bui­ten zijn toch rede­lijk ver­kleumd en blij weer naar bin­nen te kun­nen. De rest van de dag ben ik natuur­lijk nog regel­ma­tig bui­ten geweest om te genie­ten van al dit moois. Je weet maar nooit hoe snel het weer voor­bij kan zijn.