Stu­die­plan­ning:
Na ruim een week van ‘vakan­tie’ heb ik van­daag de stu­die­boe­ken er weer bij gepakt om wat meer gevoel te krij­gen voor de leer­stof in de komen­de weken. En dat is niet mis­se­lijk. Ik zal flink moe­ten stu­de­ren wil ik een ten­ta­men met goed gevolg ergens begin augus­tus afleg­gen. Maar er is geen har­de dead­line. Het ten­ta­men kan ik zelf aan­vra­gen op het moment dat ik er klaar voor denk te zijn. Alleen zou het wel fijn zijn om het niet te lang uit te stel­len, want dan gaat het samen­val­len met de start van een nieu­we cur­sus in sep­tem­ber en daar zit ik ook niet op te wach­ten. Dus er zit maar een ding op. Aan de slag!

Lezen — Fic­tie: 
Anna Kare­ni­na, Tol­stoj (blz. 553–573): We zijn terug bij Lewin en Kit­ty. Ook zij erva­ren hoe anders hun daad­wer­ke­lijk samen­le­ven op het land­goed uit­pakt ver­ge­le­ken met hoe ze het zich had­den voor­ge­steld. In deze peri­o­de van moei­za­me gewen­ning krijgt Lewin het bericht dat het heel slecht met zijn broer gaat. Kit­ty weet Lewin te over­tui­gen dat ze hem ver­ge­zeld en een­maal gear­ri­veerd bij de her­berg waar Lewin’s broer zijn intrek schrik­ken ze van de toe­stand waar­in hij ver­keert. Hun bei­der reac­tie op de situ­a­tie is com­pleet verschillend. 

Het viel hem [Lewin] bij­zon­der zwaar in de kamer van de zie­ke te zijn, maar er niet te zijn was nog veel erger. En voort­du­rend liep hij onder ver­schil­len­de voor­wend­sels de kamer uit en kwam dan een ogen­blik later weer bin­nen, niet in staat alleen te blij­ven.
Maar Kit­ty dacht, voel­de en han­del­de totaal anders. Toen zij de zie­ke zag, werd zij ver­vuld van mede­lij­den met hem. Maar dit mede­lij­den wek­te in haar niet dat ver­lam­men­de gevoel van ont­zet­ting en afkeer op, dat het in haar man opriep, maar juist een behoef­te tot han­de­len, zich in zijn toe­stand te ver­die­pen, hem te helpen.

blz. 570