De beurt is aan mij, Anna Karenina en een rondje rennen

Goed nieuws! Bij toe­val zag ik het bericht voor­bij komen dat per­so­nen met bouw­jaar 1963 nu ook voor vac­ci­na­tie in aan­mer­king komen. Wach­ten op een uit­no­di­ging was niet nodig. Jam­mer genoeg was de site voor een onli­ne afspraak te maken tij­de­lijk niet bereik­baar. Er werd gead­vi­seerd om 30 minu­ten te wach­ten. Ik besloot te gaan hard­lo­pen. Toen ik het later op de dag nog eens pro­beer­de kon ik wel op de site terecht maar bleek het maken van een afspraak niet moge­lijk. Ook een aan­tal late­re pogin­gen gaven geen suc­ces. Pas toen ik via mijn mobiel naar de site ging luk­te het wel. Op 30 mei kan ik terecht.


Er ver­scheen een oproep in mijn twit­ter­tijd­lijn om een peti­tie te onder­te­ke­nen die oproept tot het ope­nen van musea en pre­sen­ta­tie-instel­lin­gen. Dat heb ik van­zelf­spre­kend gedaan. Want als niet-essen­ti­ë­le win­kel­ke­tens zoals de Acti­on en Pri­mark open kun­nen dan is het van de zot­te dat musea nog steeds geen bezoek mogen ont­van­gen. Mocht iemand zich ook geroe­pen voe­len de peti­tie te onder­te­ke­nen, dan kan dat via deze LINK.


Lezen — Fic­tie: 
Anna Kare­ni­na, Tol­stoj (blz. 573–601): Lewin en Kit­ty nemen intrek in het pen­si­on en hou­den de broer van Lewin gezel­schap tij­dens zijn laat­ste levens­da­gen die zich toch nog lan­ger strek­ken dan zijn belab­ber­de con­di­tie deed ver­moe­den. Tegen beter weten geven ze hem hoop op een goe­de afloop maar het mag niet baten.
In Peters­burg pro­beert Alek­sej Karen­in om te gaan met de nieu­we situ­a­tie nu zijn vrouw ver­trok­ken is naar het bui­ten­land met Wron­ski. Hij krijgt hulp van gra­vin Lydia Iwanow­na, een vrouw die al kort na haar huwe­lijk door haar man com­pleet is gene­geerd en toe­vlucht heeft gezocht in het chris­ten­dom. Zij neemt het huis­hou­den over en tracht Karen­in voor zich te win­nen. Wan­neer er een brief komt waar­in Anna Kare­ni­na vraagt of zij haar zoon nog eens mag zien advi­seert Lydia dat het beter is voor Alek­sej hier niet in mee te gaan. 


Hard­lo­pen — 7 km: 
Tus­sen de bui­en door een relaxed rond­je gelo­pen bij een voor mij aan­ge­na­me tem­pe­ra­tuur van rond de 12 gra­den. Bin­nen­kort hoop ik weer eens een wat lan­ge­re afstand te kun­nen lopen, maar momen­teel is de con­di­tie er nog niet naar. Wat wel goed lukt is om door het tem­po wat lager te hou­den mijn gemid­del­de hart­slag ook lager dan nor­maal te hou­den. En dat merk ik daar­na door­dat mijn ener­gie­ni­veau niet totaal instort. Dus voor­lo­pig kies ik ervoor om rus­tig te blij­ven ren­nen en niets te for­ce­ren. Ten­slot­te gaat het om de bewe­ging en het bui­ten zijn.


Toen op 16 mei:
2016 — Ik deed zie­lig over wat blau­we plek­ken.
2015 — Ik vond het ont­bre­ken van een like-knop wel leuk.
2014 — Ik las alvast een stuk­je in Birk voor de lees­club.
2013 — Ik was weer eens wis­pel­tu­rig
2010 — Ik raak­te ver­slaafd.
2009 — Ik schreef een stuk­je voor de Reünie.