Groene specht, het oude normaal, de zuil van Trajanus en Wolf Hall

We had­den de groe­ne specht weer eens op bezoek. Dat was een hele tijd gele­den dat we die hier gezien had­den ach­ter in de tuin. Helaas was hij snel ver­dwe­nen toen ik hem pro­beer­de te fotograferen. 


Hoe nor­maal was het oude?
Er komt een tijd dat we uit de lock­down gaan en een open samen­le­ving waar ieder indi­vi­du vrij­uit kan bewe­gen weer tot de moge­lijk­he­den gaat beho­ren. Of, zoals men zegt, we gaan weer terug naar het oude nor­maal. De aan­dacht gaat dan voor­al uit naar het open­stel­len van win­kels, ter­ras­sen, e.d. waar­bij con­su­me­ren en eco­no­misch pro­fijt de hoog­ste pri­o­ri­teit krijgt. In haar essay in Trouw vraagt Joke Herm­sen zich af in hoe­ver­re dat oude nor­maal nog wel geschikt is voor de nieu­we situ­a­tie die is ontstaan:

Rust, ‘ver­traagd den­ken’, gesprek­ken over de wereld, scho­ling en inspi­ra­tie zijn dus nodig om wer­ke­lijk vrij te zijn. We wor­den niet vrij als we onbe­perkt mogen con­su­me­ren of geld ver­die­nen, maar als we onze kri­ti­sche, ethi­sche en cre­a­tie­ve ver­mo­gens blij­vend oefe­nen. De mens is vol­gens Kant het eni­ge wezen dat per­ma­nent opvoe­ding behoeft en ik ben sterk geneigd dit te gelo­ven. Niet dat deze opvoe­ding ons altijd zal weten te red­den, maar wel dat we zon­der den­ken en ver­beel­dings­kracht het tij niet zul­len keren.

Help, we gaan terug naar het oude nor­maal! — Joke Hermsen

Cul­tuur­we­ten­schap­pen:
In de jaren 101–102 en 105–106 voer­den de Romei­nen twee oor­lo­gen tegen de Daci­ërs, een volk dat ten noor­den van de Donau leef­de in het hui­di­ge Roe­me­nië. Het was onder aan­voe­ring van kei­zer Tra­ja­nus (53–117, kei­zer 98–117) dat ze wer­den ver­sla­gen en hun lei­der Dece­ba­lus zich over­gaf (en later zelf­moord pleeg­de). Het ver­haal van deze veld­toch­ten is in minu­ti­eus detail afge­beeld op het reli­ëf van de zuil van Tra­ja­nus die in opdracht van de Romein­se senaat werd gebouwd. Deze zuil staat nog steeds op zijn oor­spron­ke­lij­ke plaats in Rome.

Zuil van Tra­ja­nus, 107–112, maker(s) onbe­kend — moge­lijk naar ont­werk van Apol­lo­dorus van Damas­cus
mar­mer, zuil 29,78 m ofwel 100 Romein­se voet hoog, ø 3,68 m

Hoe­wel de ver­slag­leg­ging geba­seerd is op een his­to­ri­sche gebeur­te­nis is ze niet his­to­risch accu­raat. Het moet eer­der gezien wor­den als dynas­tie­ke pro­pa­gan­da. De ‘nobe­le’ bar­baar moet het uit­ein­de­lijk afleg­gen tegen de ‘geci­vi­li­seer­de’ bar­baar. De Daci­ërs kij­ken vaak ver­sla­gen en ang­stig, ter­wijl er ner­gens Romein­se sol­da­ten dood of gewond wor­den afge­beeld. Alleen Daci­ërs sneu­ve­len of wor­den gevan­gen genomen. 

Zuil van Tra­ja­nus (frag­ment)

De zuil was geplaatst tus­sen twee bibli­o­the­ken. Waar­schijn­lijk is hier bewust voor geko­zen. Er zijn inter­pre­ta­ties waar het fries gezien wordt als een ban­de­rol die zich om de zuil slin­gert. In deze opvat­ting zou de zuil beschouwd kun­nen wor­den als een ver­ti­caal opge­stel­de boekenrol.


Lezen — Fic­tie:
Wolf Hall, Hila­ry Man­tel (blz. 1–33): Ik kon het niet laten. Gis­ter lagen er twee boe­ken voor me klaar bij de loka­le boek­han­del en hoe­wel ik nog Anna Kare­ni­na nog niet hele­maal heb uit­ge­le­zen (slechts zo’n 300 blad­zij­den te gaan) besloot ik toch in Wolf Hall te begin­nen. Het boek gaat over de opkomst (en onder­gang?) van Tho­mas Crom­well die als een man van lage afkomst zich op weet te wer­ken tot een van de belang­rijk­ste advi­seurs van koning Hen­drik VIII. In totaal zijn er drie delen verschenen.


Toen op 22 mei:
2018 — Ik keek naar een ver­ga­de­ring met Mark Zuc­ker­berg.
2015 — Ik deel­de mijn frus­tra­tie met een col­le­ga.
2012 — Ik nam een foto.
2009 — Ik schreef weer een nieuw hoofd­stuk voor de Reünie.