Deadline

Ik geef mezelf nog enke­le maan­den. Of beter, ik geef dit blog nog enke­le maan­den. Lukt het me niet hier regel­ma­tig iets te publi­ce­ren (lees: mini­maal twee keer per week) dan moet ik me ern­stig afvra­gen waar­om ik er voor blijf beta­len deze site in de lucht te hou­den die boven­dien toch al geen bezoe­kers meer trekt omdat er niets nieuws te lezen valt. 

Vreemd genoeg wil ik wel dege­lijk zeer regel­ma­tig nieu­we con­tent plaat­sen. Het komt er alleen niet van. Over­dag bor­relt en bruist het van­bin­nen maar zodra ik me neer­zet ach­ter het toet­sen­bord blij­ven de woor­den en zin­nen weg. Als­of ze nooit door mijn brein heb­ben gedwar­reld. Na een tijd­je vruch­te­loos naar een lege pagi­na op het scherm te heb­ben geke­ken geef ik de moed op en ga terug naar mijn studieboeken.

Is dit van blij­ven­de aard dan is de uiter­ste con­se­quen­tie dat dan maar de stek­ker eruit gaat. Valt er weer een stuk­je onpro­duc­tie­ve aflei­ding weg — zoals eer­der: een hoop soci­al media. Eens zien of deze drei­gen­de dead­line wel voor inspi­ra­tie gaat zorgen.