Dagelijks bloggen — een zoveelste nieuwe poging
Het was tegen middernacht dat ik besloot om naar bed te gaan. Totdat me te binnen schoot dat de klok komende nacht een uur teruggezet zou worden. Tegenwoordig gaat dat allemaal automatisch, op een paar apparaten na waaronder de klok die in de woonkamer op de kast staat. Ik kon twee dingen doen, nu de tijd verzetten of morgenochtend. Omdat ik het maar gedaan kon hebben deed ik het meteen.
Plots was het elf uur en nog lang geen tijd om naar bed te gaan. Wat zou ik eens gaan doen? In het extra uur dat me in de schoot viel heb ik mezelf voorgenomen om dagelijks te gaan bloggen. En wel niet eerder dan ’s avonds na elf uur. Ooit strandde een eerdere poging na twee maanden uitgerekend op een schrikkeldag. Daarom lijkt het me wel van symbolische waarde dat ik het opnieuw probeer op een dag met, voor mij althans, vijfentwintig uur in plaats van de gebruikelijke vierentwintig.
Het is me nog niet duidelijk waarover ik iedere avond denk te gaan bloggen. Waarschijnlijk een korte terugblik op de dag en wat ik zoal gedaan heb en over heb lopen piekeren. Zonder pretenties (als ik die al ooit had met dit blog). Iets minder volgens een vast stramien dan een reeks dagelijkse blogposts die ik eerder dit jaar produceerde. Daarvoor had ik een administratie nodig om alles goed bij te houden. Daar heb ik geen zin in en tijd voor. Uit de losse pols zal het voornamelijk zijn. Geen gedoe met blogtitels verzinnen, plaatjes erbij zoeken of vaste onderwerpen. Maar wel (bij voorkeur) iedere dag. Zolang het duurt. Lukt het niet (vaak genoeg), dan stopt het hier.
Over vandaag. De meeste tijd is gegaan naar studeren. In de afgelopen weken heb ik het studieboek Veelvormige dynamiek. Europa in het ancien régime 1450–1800 onder redactie van Willem Frijhoff en Leo Wessels doorgenomen. De komende tijd ga ik besteden aan het maken van samenvattingen. Het inleidende hoofdstuk is geschreven door Willem Frijhoff en Leo Wessels zelf, en heeft als titel ‘Europa, 1450–1800. Traditie en vernieuwing, eenheid en verscheidenheid’.
De allereerste paragraaf gaat in op de prikkelende vraagstelling of er wel zoiets bestaat als een Europese geschiedenis, terwijl vervolgens in de laatste paragraaf verder ingezoomd wordt of er tijdens het ancien régime sprake was van een Europse cultuur. In de tussenliggende paragrafen wordt een overzicht gegeven van de meest belangrijke historische ontwikkelingen die op het Europese grondgebied in de bewuste tijdsperiode hebben plaatsgevonden en hoe die geduid kunnen worden. Vanzelfsprekend geven de veertien hoofdstukken die volgen (waarvan we er acht dienen te bestuderen voor deze cursus Inleiding cultuurgeschiedenis deel 1) meer detail en achtergrond.
Daarna(ast) las ik in Vrijheid. Een woelige geschiedenis geschreven door Annelien de Dijn. In dit boek beschrijft De Dijn de ontwikkeling van het concept ‘vrijheid’ door de eeuwen heen. Wie bedacht de definitie en hoe is ze ontstaan? Daarvoor gaat ze 2500 jaar terug in de tijd naar de oude Grieken, om dan nauwgezet het spoor naar ons huidig tijdsbestek te volgen voor een beter begrip van onze politieke visie op vrijheid. Dat levert regelmatig nieuwe inzichten op. Zo weerlegt zij in het hoofdstuk ‘De wedergeboorte van de vrijheid’ de gangbare opvatting dat de Reformatie en de natuurrechtsleer het “vrijheidsdebat in een ‘modernere’ richting hebben gestuurd.”
Kortom, een productieve en leerzame studiedag.
Oh ja, ’s avonds zocht ik een livestream terug op youtube om die op mijn gemak te bekijken. Natuurlijk deed youtube heel erg z’n best om mij allerlei andere filmpjes aan te bevelen waarop ik helemaal niet zat te wachten. Toch werd ik aangetrokken door een clip waar gesuggereerd werd dat iemand nog nooit iets van Pink Floyd had gehoord en dat gemis nu wilde goedmaken. Ik klikte op deze zogenaamde ‘first hearing’ of ‘first reaction’ clip omdat ik benieuwd was hoe iemand zo’n eerste ervaring met Pink Floyd zou ondergaan. En graag naar muziek van Pink Floyd luister.
Het was heel even grappig om te zien hoe de persoon in kwestie hoegenaamd van niets wist en op de juiste momenten ‘oeh’ en ‘ah’ riep. Even, omdat het overdrevene er vanaf spatte. Want ik kon me niet aan de indruk onttrekken dat het weer een zoveelste hype was (die waarschijnlijk al lang aan de gang is, maar meestal mis ik zoiets) gezien de stroom aan identieke clips die youtube aan mij liet zien. Met ieder honderduizenden tot soms wel miljoenen weergaven en in de commentaarsectie vele duizenden reacties. Een wonderbaarlijk fenomeen.
