Mor­gen wordt de treur­wilg die ach­ter in de tuin staat met de helft klei­ner gemaakt. Nadat we de schuur ver­der door­ge­trok­ken had­den en zijn gaan inrui­men met een hoop spul­len die opge­sla­gen ston­den op zol­der en ande­re tij­de­lij­ke plaat­sen vroe­gen we ons af het of het (ver­ze­ke­rings­tech­nisch) wel zo han­dig was om zo’n hoge boom ernaast te heb­ben staan. Hij vangt veel wind en er hoeft maar een ste­vi­ge tak af te bre­ken om met­een met flin­ke scha­de opge­za­deld te zit­ten. Plus hij houdt ook veel licht tegen.

Veel van de tijd ging van­daag ver­lo­ren aan het vrij­ma­ken van de ruim­te rond­om de boom. Ze moe­ten er goed bij kun­nen om niet alleen de tak­ken te kun­nen afza­gen maar ook dat ze de tak­ken op de grond kun­nen sor­te­ren. De dik­ke­re gedeel­tes wor­den op kloof­leng­te gezaagd en opge­sta­peld zodat ik die later weer kan klo­ven en opslaan in het hout­hok. De dun­ne­re gedeel­tes gaan de hak­selaar in die er dus ook dicht­bij gepar­keerd moet wor­den. Ver­der heb­ben we de vij­ver wat afge­schermd om te voor­ko­men dat er al teveel blad en zaag­sel in terecht komt. 

Omdat het weer ook niet echt bevor­der­lijk was (veel regen) is het afgraaf­pro­ject ach­ter in de tuin er een beet­je bij inge­scho­ten. Ik ben nu bij het gedeel­te aan­ge­ko­men waar ook de hoop aar­de ligt die ik daar al eens eer­der heb neer­ge­gooid. Dat vergt meer tijd en kracht. Ik heb nog de hele week dus maak me ver­der geen zorgen. 

Toen ik m’n tuin­ge­reed­schap ging oprui­men klaar­de het weer wat op en ver­scheen er een hel­de­re regen­boog aan een bewolk­te hemel. Een mooie afslui­ting van de werkdag.

Deze avond her­in­ner­de ik mij dat in mijn lijst­je op Net­flix ook de film The Gold­finch stond. Ik heb het boek niet zo lang gele­den ein­de­lijk uit­ge­le­zen en was wel benieuwd hoe de film­ver­sie zou zijn. De film duurt best lang (het boek is ook ruim 700 pagina’s dik) en ik heb ‘m nog niet hele­maal uit­ge­ke­ken, maar ik heb het idee dat voor iemand die het boek niet gele­zen heeft de film mis­schien moei­lijk te vol­gen is. Of beter, dat het niet altijd even dui­de­lijk is waar­om de ver­haal­lijn zich ont­wik­kelt zoals in de film getoond wordt. In het boek wordt heel veel aan­dacht besteedt aan hoe de hoofd­per­soon Theo Dec­ker, nadat hij zijn moe­der heeft ver­lo­ren, eerst tij­de­lijk bij een gast­ge­zin wordt onder­ge­bracht en later door zijn vader (met nieu­we vrien­ding) wordt opge­haald om te ver­hui­zen naar Las Veg­as. In het boek krijg je dui­de­lijk mee hoe ont­hecht Theo gaan­de­weg van alles en ieder­een raakt, maar in de film gaat dit veel te snel. Afijn, mor­gen maar eens ver­der kij­ken voor een eindoordeel.