Vandaag ouderwets weer aan het werk na een lange week vakantie (inclusief enkele dagen lamlendig van de boosterprik). Aan het werk, niet op het werk. Het was al met al een rustige opstartdag. Weinig calls, weinig mails, weinig collega’s online. Iedereen neemt het er nog even van, zo leek het. Prima, kon ik lekker verder met het op m’n gemak afhandelen van mails die wat meer uitzoekwerk vergen. De dag vloog voorbij.
Net voordat het donker werd ging ik Inge (die deze week nog vrij heeft) buiten helpen met het verhuizen van een hoop oude dakpannen en stenen die we misschien ooit nodig zullen hebben maar nu enorm in de weg liggen. Bij het tillen van de zware stoepbandjes schoot het plots in mijn rug. Ik kon wel verder door heel voorzichtig te zijn, maar echt soepeltjes (en pijnvrij) ging het niet meer. Een hete douche bracht ietwat verlichting. Koken lukte daarna aardig, alleen kon ik na het eten niet meer van mijn stoel opstaan.
Dus liep ik op advies van Inge de rest van de avond met zo’n hittepleister op mijn onderrug en een paracetamol in mijn maag. Benieuwd of ik morgenvroeg een beetje fatsoenlijk uit mijn bed kan komen. Ik kon in ieder geval redelijk goed aan mijn werktafel zitten om het werk aan de literatuurlijst verder op te pakken.
0