A (grand)child is born

Naar kan­toor. Met wat ver­tra­ging want ik ver­keek me op de ste­vi­ge ijs­laag op de rui­ten van de auto. Een­maal op kan­toor aan het werk vol­gens plan­ning tot­dat mid­den in een call een bericht­je bin­nen­kwam dat ik groot­va­der was gewor­den. Voor de der­de keer, en nu van een klein­doch­ter na twee klein­zoons. Onmid­del­lijk uit de call gestapt en een faceti­me mee­ting opge­zet met de uit­ge­put­te ouders en hun pas­ge­bo­ren kind. De beval­ling zelf was uit­ein­de­lijk vlot­jes gegaan, maar de aan­loop ernaar toe had nog­al wat voe­ten in aar­de gehad. Dat was nu alle­maal ach­ter de rug. De baby lag er vre­dig bij in haar wieg­je en de ouders had­den nu wat rust voor­dat ze het zie­ken­huis later op de dag moch­ten verlaten. 

Natuur­lijk begon daar­na het gebel, gemail en geapp onder­ling bin­nen de fami­lie om elkaar op de hoog­te te stel­len en te feli­ci­te­ren. Omdat we gezien de coro­na-maat­re­ge­len voor wat betreft bezoek beperk­te moge­lijk­he­den heb­ben, en ook nog eens de restric­tie dat wan­neer de kraam­hulp er is geen bezoek mag langs­ko­men, zul­len we waar­schijn­lijk zater­dag op kraam­vi­si­tie gaan. Ik kijk er naar uit!

De rest van de dag in de wolken.

Gene­sis 21

Abi­me­lech en Abra­ham zwe­ren bij de put van Berseba

Abi­me­lech, die we nog ken­nen van de affai­re met Sara, komt op een dag op bezoek bij Abra­ham. Het is onder­tus­sen wel dui­de­lijk gewor­den dat Abra­ham een voor­keurs­be­han­de­ling van God krijgt. Abi­me­lech ver­zoekt daar­om Abra­ham hem en de zij­nen niet te bedrie­gen zolang hij ver­blijft in zijn gebied en stelt voor geza­men­lijk een bond­ge­noot­schap te slui­ten. Abra­ham heeft hier wel oren naar, maar wil eerst een lang­lo­pend geschil bespre­ken over een water­put die hij gesla­gen zou heb­ben en die inmid­dels is toe­ge­ëi­gend door knech­ten van Abi­me­lech. Deze onef­fen­heid wordt glad­ge­stre­ken met enke­le geschen­ken en de twee man­nen zwe­ren een eed bij de water­put die voort­aan met de naam Ber­se­ba de geschie­de­nis in zou gaan. 

Omdat ik tij­dens de stu­die Alge­me­ne cul­tuur­we­ten­schap­pen regel­ma­tig merk dat eni­ge bij­bel­ken­nis wel han­dig is, ben ik maar weer eens met dit ‘boek der boe­ken’ begonnen.